Ἡ ὑπὸ Θεόδώρου Γαζῆς γεγραμμένη παράφρασις τῆς τοῦ Ὁμήρου Ἰλιάδος

Ἡ τοῦ Ὁμήρου Ἰλιὰς κάλλιστόν τε καὶ ἐνδοξότατον ἔργον ἐστίν. Διὰ τούτου πολλαὶ δὴ αἱ τῆς Ἰλιάδος ἐκδόσεις. Αὑται δὲ αἱ ἐκδόσεις διαφέρουσιν τῶν ἄλλων ἔχουσαι τὴν τοῦ Θεοδώρου Γαζῆς παράφρασιν. Ὁ γὰρ Θεόδωρος Γαζῆς ἐβίωσε ἐν τῷ δεκάτῳ καὶ πέμπτῳ ἀιῶνι μετά Χριστόν, σοφὸς καὶ γραμματικὸς ὤν.  Μεταξὺ δὲ τῶν τοῦ Θεοδώρου γραφῶν, οὐκ ὀλίγα ἑρμηνεύματα ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς εἰς τὴν Ῥωμαϊκὴν ὑπάρχει. Ἐγράψε δὲ ὁ Θεόδωρος Γαζῆς καὶ παράφρασίν τινα τῆς Ἰλιάδος ἐν τῇ Ἀττικῇ διαλέκτῳ.  Οἱ μὲν  τὴν τοῦ Ὁμήρου διάλεκτον εἰδότες δύνανται οὖν τὴν Ἀττικὴν μανθάνειν· οἱ δὲ τῆς Ἀττικῆς ἔμπειροι μαθόντων τὴν τοῦ Ὁμήρου γλῶτταν. Εἵλετε οὖν ἢ τὴν μέσην ἔκδοσιν ἢ τὴν μεγάλην.

 Ὁ Ὅμηρος

Ὁ Θεόδωρος Γαζῆς

  

Τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον μέρος τῆς μέσης ἐκδόσεως

  
 Τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον μέρος τῆς μεγάλης ἐκδόσεως

Πολλαὶ ἠχωγραφαὶ παρὰ Ἀρίφρονος

Νεωστὶ εὕρηκα, ὦ φίλοι ἀναγνῶσται, ὅτι πολλαὶ ἠχωγραφαί εἰσιν ὑπὸ τοῦ  Ἀρίφρονος ποιηθεῖσαι. Οὐ μὲν οἶδα τὸ ἀληθινὸν  τοῦ Ἀρίφρονος ὄνομα, λέγω δὲ τούτον τὸν ἀνδρά. Ὁ δὲ Ἀρίφρων χρᾶται τῇ Ἀττικῇ προφορᾷ. Ἀκούσατε οὖν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἵνα εἰωθότες γένοισθε  ἐκείνῃ τῇ μουσικῇ προφορᾷ.

Ἀρίφρων  ἦν τοῦ  ὀστρακισθέντος Ξανθίππου πατήρ

 Ὁ δὲ Ξάνθιππος  ἦν τοῦ Περικλέους πατήρ.
Ὁ δὲ Περικλῆς ἀδελφὸν  Ἀρίφρων ὀνόματι εἶχε. 

Ἀρίφρων ὁ  τῆς Σικυῶνος ποιητὴς ἦν.
Ἔγραψε γὰρ ὕμνον τὴν Ὑγιείαν θεὸν ἐπαινοῦντα.

Ἠχωγραφαὶ τῆς τοῦ Ἰακώβου ἐπιστολῆς

Πάπυρος τὴν τοῦ Ἰακούβου ἐπιστολὴν ἔχουσα 

Ὁ Στέφανος, ἔμπειρος τῆς ζώσης Ἐλληνικῆς γλώττης ὤν, νεωστὶ ἔδωκεν ἧμιν καλὴν ἀνάγνωσιν τῆς τοῦ Ἰακούβου ἐπιστολῆς. Ἀκούσατε οὖν, ὦ φίλοι, τὰς ἠχωγραφὰς ἅς ὁ Στέφανος  οὕτως ῥᾳδίως  ἀναγιγνώσκει ὥσπερ ἂν ἐν τῇ Βρεταννικῇ ὦσιν. Διατί, ἠρώτησα τὸν Στέφανον, τὴν τοῦ Ἰακώβου ἐπιστολήν ἤρξω φωνῇ μεγάλῃ ἀναγιγνώσκειν; Ἴσως ὅτι  νῦν τέκνον Ἰάκωβος ὀνόματι ἐχεις; Ἀποκρινάμενος εἶπεν ὁ Στέφανος· πανύ γε, ἄλλ' ἀεὶ φιλῶ ταύτην τὴν ἐπιστολήν. Χάριν τοιγαροῦν ἔχωμεν τῷ Στεφάνῳ, προσδοκῶντες πολλὰς ἄλλας ἐχωγραφὰς  παρὰ αὐτοῦ.

Ὁ Ἀλέξανδρος· τὸ Ἑλληνικὸν παίδιον

Καινὸν βίβλον ἐπιγραφῇ Ὁ Ἀλέξανδρος· τὸ Ἑλληνικὸν παίδιον ἐδώθη ἐν τῇ  Ἱσπανίᾳ. Τοῦτο  μὲν τὸ βιβλίον ἐκ τοῦ   ὑπὸ τοῦ Ρουσε γεγραμμένου τὴν ἱστορίαν λαμβάνει, ἔχει δὲ ὑπομνήματά τε καὶ εἰκόνας τὰ τῶν λόγων σημεῖα δεικνύσας ὡς τὸ Ἰταλικὸν ἐπιγραφῇ Ἀθήναζε βιβλίον ἔχει. Ἡ μὲν τοῦ βιβλίου εἰσαγωγὴ ἐν τῇ Ἱσπανικῇ γέγραπται, ὅλον  δὲ τὸ λοιπὸν  ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ἐστιν.Ἐὰν δέ τις τὸ βιβλίον ἀγοράσῃ, καὶ ἠχωγραφὰς ἕξει. Ἔστι καὶ βιβλίον τὰς ἀσκήσεις ἔχον. Ἐπαινῶ οὖν τὸν Μάριον Δίαζ Ἀυίλλα ὡς ὠφέλιμον καὶ καλὸν ἔργον ποιήσαντα.

Ἡ Ἑλληνικὴ φωνὴ κατὰ τὸν Ρουσε.

W.H.D. Rouse

Ὥσπερ ἐπεποιήκει δοὺς τοὺς τοῦ Λουκιανοῦ διαλόγους, τοὺς  ὑπομνήματα  τοῦ Ρουσε ἔχοντας, οὕτως καὶ τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ ὁ Ἰωὴλ  ἔδωκε ἡμῖν θυαμάσιόν τι τοῦ Ρουσε · ποικίλας  ἐκείνου τοῦ διδασκάλου ἠχωγραφὰς τὴν τῆς Ἑλληνικῆς  φωνῆς προφορὰν δεικνύσας. Ὁ γὰρ μὲν Ιωὴλ ἤδη τὸ πρῶτον τῶν ἠχωγραφῶν μέρος ἐδεδώκει, τὸ τῶν γραμμάτων φωνὴν ἔχον, νεωστὶ δὲ εὗρεν ἐν τῇ Βρεταννικῇ βιβλιοθήκῃ  τὸ δεύτερον, ὅπου ὁ Ρουσε ἀναγιγνώσκει τινὰ τοῦ Δημοσθένους καὶ τοῦ Σοφοκλοῦς καὶ τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Πινδάρου. Χάριν οῦν ἔχομέν σοι, ὦ Ἰωήλ, διὰ ταύτην θαυμαστὴν εὕρεσιν.


Ὁ Ἰωήλ

Περὶ ποικίλων Ῥωμαϊκῶν τε καὶ Ἑλληνικῶν τῆς ὁμιλίας ῥητρῶν ἐνχειρίδιον

$5.00

Ὡς ἐν τῇ εἰσαγωγῇ γέγραφε, Φρανμοράριος ὁ Βενεζευλανός, περὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τε καὶ τῆς Ἑλληνικῆς σοφὸς ὤν, ἀπὸ φίλου τινός σου ἀποδεξάμενος βιβλίον τι τὰς τῆς ἐν ἐκείναις ταῖς γλώτταις ὁμιλίας ῥήτρας ἔχον, ἀφῆκε δωρεὰν αὐτὸ πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις. Τοῦτο γὰρ τὸ ἐγχειρίδιον πολὺ χρήσιμόν ἐστι τῷ τε λαλεῖν καὶ τῷ φράφειν.  Διὰ δὲ τοῦτο ἔδοξέ μοί γε ἔκδοσιν τοῦ βιβλίου παπυρικὴν ποιῆσαι, ὅπως ῥᾴδιον οἱ πολλοὶ αὐτῷ χρῶνται. Τὸ δὲ βιβλίον μόνον πέντε δολλαρίων πωλοῦται.

Λάβετε ὧδε τὸ ἀρχεῖον 

Μέλλοντα ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ

Ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις σπουδάζω διορθῶν δύο χρήσιμα βιβλία· τὸ μὲν ἡ τῶν γλωττῶν θύρα ἀνεῳγμένη, ὃ ὁ Φίλιππος ὁ βέλτιστος μαθητὴς  μετέγραψε · τὸ δὲ οἱ οἰκεῖοι διάλογοι τοῦ Ποσσελίου, οὕς ἡ διδάσκαλος Διάνη Ἰωαννίδης παρεσκεύασε. Τελεύσας δὲ ταῦτα τὰ ἔργα, τοῦ Θεοῦ βοηθοῦντος, ποιήσω ἠχωγραφὰς τῶν διαλόγων.  Ἔπειτα θέλω μεγάλῃ φωνῇ τοὺς κατεστερίσμους  ἀναγιγνώσκειν. Προσδοκᾶτε οὔν, παρακαλῶ ὑμᾶς.

Ἰωάννης ὁ Ποσσέλιος ὁ υἱός.