Friday, July 28, 2017

Μῦθοι Αἰσώπειοι· σγ', σδ', σε'

Λέων καὶ κάπρος


Ὗς ἄγριος καὶ λέων εἰς κρήνην ἐλθόντες ἐμάχοντο περὶ τοῦ πρῶτον πίεσθαι. Ἰδόντες δὲ γῦπας προσδοκῶντας ἵνα τὸν ἥσσονα φάγοιεν, σπονδὰς ἐποιήσαντο.

Ἀνάγνωσις τοῦ σγ' μύθου

Λέων καὶ λαγωός



Λέων τις ἰδὼν λαγωὸν καθεύδοντα ἐβούλετο φαγεῖν αὐτόν. Παρατυχούσης δὲ ἐλάφου, ὁ λέων ἀφεὶς τὸν λαγωὸν ἐδίωξεν αὐτήν. Ἐπειδὴ οὐ ἐδυνήθη ἑλεῖν, ἐπανελθὼν οὐχ ηὗρε τὸν λαγωόν.

Ἀνάγνωσις τοῦ σδ' μύθου

Λέων καὶ λύκος καὶ ἀλώπηξ


Τοῦ λέοντος, τοῦ τῶν ζῴων βασιλέως, νοσοῦντος, πάντα ἐπεσκοπεῖτο αὐτὸν πλὴν τῆς ἀλώπεκος. Ὁ μὲν οὖν λύκος κατεῖπεν αὐτῆς. Ἡ δὲ ἀλώπηξ προσελθοῦσα πρὸς τὸν λέοντα ἀπελογήσατο λεγοῦσα ὅτι θεραπείαν τῆς νόσου αὐτοῦ εὕροι, δηλαδὴ τὸ ἐνδύσασθαι δέρμα λύκου. Διὸ ὁ λέων ἀπέκτεινε τὸν λύκον ὑπὲρ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας.

Ἀνάγνωσις τοῦ σε' μύθου


Λέων καὶ κάπρος
Θέρους ἐν ὥρᾳ, ὅτε τὸ καῦμα δίψαν ἐμποιεῖ, εἰς μικρὰν πηγὴν λέων καὶ κάπρος ἦλθον πιεῖν. Ἤριζον δὲ τίς πρῶτος αὐτῶν πίῃ· ἐκ τούτου δὲ πρὸς φόνον ἀλλήλων διηγέρθησαν. Ἄφνω δὲ ἐπιστραφέντες πρὸς τὸ ἀναπνεῦσαι, εἶδον γῦπας ἐκδεχομένους ὃς ἂν αὐτῶν πέσῃ, τοῦτον καταφαγεῖν. Διὰ τοῦτο λύσαντες τὴν ἔχθραν εἶπον· « Κρεῖσσόν ἐστιν ἡμᾶς φίλους γενέσθαι ἢ βρῶμα γυψὶ καὶ κόραξιν. »
Ὅτι τὰς πονηρὰς ἔριδας καὶ τὰς φιλονεικίας καλόν ἐστι διαλύειν, ἐπειδὴ πᾶσιν ἐπικίνδυνον τέλος ἄγουσιν.
Λέων καὶ λαγωός
Λέων περιτυχὼν λαγωῷ κοιμωμένῳ, τοῦτον ἔμελλε καταφαγεῖν· μεταξὺ δὲ θεασάμενος ἔλαφον παριοῦσαν, ἀφεὶς τὸν λαγωόν, ἐκείνην ἐδίωκεν. Ὁ μὲν οὖν παρὰ τὸν ψόφον ἐξαναστὰς ἔφυγεν. Ὁ δὲ λέων ἐπὶ πολὺ διώξας τὴν ἔλαφον, ἐπειδὴ καταλαβεῖν οὐκ ἠδυνήθη, ἐπανῆλθεν ἐπὶ τὸν λαγωόν· εὑρὼν δὲ καὶ αὐτὸν πεφευγότα ἔφη· « Ἀλλ᾿ ἐγὼ δίκαια πέπονθα, ὅτι ἀφεὶς τὴν ἐν χερσὶ βοράν, ἐλπίδα μείζονα προέκρινα. »
Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων μετρίοις κέρδεσι μὴ ἀρκούμενοι, μείζονας δὲ ἐλπίδας διώκοντες λανθάνουσι καὶ τὰ ἐν χερσὶ προϊέμενοι.
Λέων καὶ λύκος καὶ ἀλώπηξ
Λέων γηράσας ἐνόσει κατακεκλιμένος ἐν ἄντρῳ. Παρῆσαν δ᾿ ἐπισκεψόμενα τὸν βασιλέα, πλὴν ἀλώπεκος, τἄλλα τῶν ζῴων. Ὁ τοίνυν λύκος λαβόνενος εὐκαιρίας κατηγόρει παρὰ τῷ λέοντι τῆς ἀλώπεκος, ἅτε δὴ παρ᾿ οὐδὲν τιθεμένης τὸν πάντων αὐτῶν κρατοῦντα, καὶ διὰ ταῦτα μηδ᾿ εἰς ἐπίσκεψιν ἀφιγμένης. Ἐν τοσούτῳ δὲ παρῆν καὶ ἡ ἀλώπηξ, καὶ τῶν τελευταίων ἠκροάσατο τοῦ λύκου ῥημάτων.Ὁ μὲν οὖν λέων κατ᾿ αὐτῆς ἐβρυχᾶτο. Ἡ δ᾿ ἀπολογίας καιρὸν αἰτήσασα· « Καὶ τίς σε, ἔφη, τῶν συνελθόντων τοσοῦτον ὠφέλησεν ὅσον ἐγώ, πανταχόσε περινοστήσασα, καὶ θεραπείαν ὑπὲρ σοῦ παρ᾿ ἰατρῶν ζητήσασα καὶ μαθοῦσα; » Τοῦ δὲ λέοντος εὐθὺς τὴν θεραπείαν εἰπεῖν κελεύσαντος, ἐκείνη φησίν· .« Εἰ λύκον ζῶντα ἐκδείρας τὴν αὐτοῦ δορὰν θερμὴν ἀμφιέσῃ. » Καὶ τοῦ λύκου αὐτίκα νεκροῦ κειμένου, ἡ ἀλώπηξ γελῶσα εἶπεν οὕτως· « Οὐ χρὴ τὸν δεσπότην πρὸς δυσμένειαν παρακινεῖν, ἀλλὰ πρὸς εὐμένειαν. »
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ καθ᾿ ἑτέρου μηχανώμενος καθ᾿ ἑαυτοῦ τὴν μηχανὴν περιτρέπει.

Friday, July 21, 2017

Μῦθοι Αἰσώπειοι· σ', σα', σβ'

Λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ


Λέων καὶ ἄρκτος πολὺν χρόνον ἀλλήλοις μαχεσάμενοι  περὶ νέου ἐλάφου, κεκοπιακότες καὶ τετρωμένοι ἔκειντο. Ἀλώπηξ δέ τις περιτυχοῦσα ἀπέλαβε τὸ πτῶμα, τῶν ἄλλων ἀντιστῆναι οὐ δυναμένων.

Ἀνάγνωσις τοῦ σ' μύθου

Λέων καὶ βάτραχος


Λέων  ἀκούσας  τὴν φωνὴν βατράχου ἐνόμιζεν αὐτὸν μέγα ζῷον ὄντα. Ἔπειτα δὲ πυθόμενος τὸν βάτραχον μικρὸν ὄντα, καταφρονήσας κατεπάτησεν αὐτόν.

Ἀνάγνωσις τοῦ σα' μύθου

Λέων καὶ δελφίς


Ὁ λέων καὶ ὁ δελφὶς σύμμαχοι ἐγένοντο. Ὁ μὲν γὰρ βασιλεὺς τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ζῴων ἐστίν, ὁ δὲ τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ. Ἐπειδὴ ὁ λέων ἐμαχέσατο ταύρῳ καὶ ὁ δελφὶς οὐ δυνάμενος προσελθεῖν οὐκ ἐβοήθησεν, ἐκεῖνος ἐμέμφετο τοῦτον. Ὁ δὲ δελφὶς παραιτούμενος εἶπεν ὅτι διὰ τὴν ἑαυτοῦ θαλασσίαν φύσιν οὐκ ἔλθοι.

Ἀνάγνωσις τοῦ σβ' μύθου


Λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ
Λέων καὶ ἄρκτος, ἐλάφου νεβρὸν εὑρόντες, περὶ τούτου ἐμάχοντο. Δεινῶς δὲ ὑπ᾿ ἀλλήλων διατεθέντες, ἐπειδὴ ἐσκοτώθησαν, ἡμιθανεῖς ἔκειντο. Ἀλώπηξ δὲ παριοῦσα, ὡς ἐθεάσατο τοὺς μὲν παρειμένους, τὸν δὲ νεβρὸν ἐν μέσῳ κείμενον, ἀραμένη αὐτόν, διὰ μέσων αὐτῶν ἀπηλλάττετο. Οἱ δὲ ἐξαναστῆναι μὴ δυνάμενοι ἔφασαν· « Ἄθλιοι ἡμεῖς, εἴ γε ἀλώπεκι ἐμοχθοῦμεν. »
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι εὐλόγως ἐκεῖνοι ἄχθονται οἳ τῶν ἰδίων πόνων τοὺς τυχόντας ὁρῶσι τὰς ἐπικαρπίας ἀποφερομένους.
Λέων καὶ βάτραχος
Λέων ἀκούσας βατράχου κεκραγότος ἐπεστράφη πρὸς τὴν φωνήν, οἰόμενος μέγα τι ζῷον εἶναι. Προσμείνας δὲ μικρὸν χρόνον, ὡς ἐθεάσατο αὐτὸν ἀπὸ τῆς λίμνης ἐξελθόντα, προσελθὼν καταπάτησεν εἰπών· « Εἶτα τηλικοῦτος ὢν τηλικαῦτα βοᾷς; »
Πρὸς ἄνδρα γλωσσαλγίαν οὐδὲν πλέον τοῦ λαλεῖν δυνάμενον ὁ λόγος εὔκαιρος.
Λέων καὶ δελφίς
Λέων ἐπί τινι αἰγιαλῷ πλαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο δελφῖνα παρακύψαντα, [ ὡς ] ἐπὶ συμμαχίαν τοῦτον παρεκάλεσε λέγων ὅτι ἁρμόττει μάλιστα φίλους αὐτοὺς καὶ βοηθοὺς γενέσθαι· ὁ μὲν γὰρ τῶν θαλαττίων ζῴων, αὐτὸς δὲ τῶν χερσαίων βασιλεύει. Τοῦ δὲ ἀσμένως ἐπινεύσαντος, ὁ λέων ἐπὶ πολὺν χρόνον μάχην ἔχων πρὸς ταῦρον ἄγριον ἐπεκαλεῖτο τὸν δελφῖνα ἐπὶ βοήθειαν. Ὡς δὲ ἐκεῖνος καίπερ βουλόμενος ἐκβῆναι τῆς θαλάσσης οὐκ ἠδύνατο, ᾐτιᾶτο αὐτὸν ὁ λέων ὡς προδότην. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· « Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὴν φύσιν, ἥτις με θαλάττιον ποιήσασα γῆς οὐκ ἐᾷ ἐπιβαίνειν. »
Οὕτως καὶ ἡμᾶς δεῖ φιλίαν σπενδομένους τοιούτους ἐπιλέγεσθαι συμμάχους οἳ ἐν κινδύνοις παρεῖναι ἡμῖν δύνανται.

Thursday, July 20, 2017

Χιτωνίδιον τῆς συνόδου

2_480x480_Front_Color-White

Ἰδού, ἔξεστιν ὑμῖν πριαμένοις φορεῖν τὸ τῆς συνόδου χιτωνίδιον.

Saturday, July 15, 2017

Ἡ πρώτη Ἑλληνικὴ σύνοδος



Ταύταις ταῖς ἡμέραις πάρειμι  τῇ πρώτῃ Ἑλληνικῇ συνόδῳ ἐν τῇ Λεξιντονίᾳ τῆς Κεντουκίας. Διὰ γὰρ τούτου τοῦ καιροῦ Ἑλληνιστὶ μονον λαλοῦμεν. Σήμερον δὲ τῇ δείλῃ οἱ διδάσκολοι ἡμῶν, δηλαδὴ ὁ Χριστόφορος καὶ ὁ Στέφανος, ἤγαγον ἡμᾶς πρὸς κάλλιστον κῆπον. Ἐνταῦθα δὲ αἵδε αἱ εἰκόνες ἐποιήθησαν.

Friday, July 14, 2017

Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρϙθ'

Λέων καὶ ἀλώπηξ καὶ ἔλαφος


Λέων τις, βασιλεύων μὲν νοσῶν δέ, ἐκέλευσεν ἀλώπεκα ἄγειν μεγίστην ἔλαφον παρὰ σὲ ἵνα καταφάγοι αὐτήν. Ἡ οὖν ἀλώπηξ, κερδλέα οὖσα καὶ προσελθοῦσα παρὰ τῇ ἐλάφῳ, χαῖρε, ἐφη, ὁ λέων ἀποθνῄσκων εἵλετό σε ὡς μέλλουσαν βασιλίσσαν. Ὀ μὲν γὰρ σῦς οὐκ ἔχει γνώμην, ἡ δ' ἄρκτος βραδεῖά ἐστιν, ἡ δὲ πάρδαλις θυμεῖται, ἡ δὲ τίγρις πλανᾶται. Ἡ μὲν οὖν ἔλαφος πεπεισμένη εἰσῆλθεν εἰς τὸ τοῦ λέοντος σπήλαιον. Ὁ δὲ  οὐ δυνάμενος ἀποκτεῖναι αὐτὴν μόνον τὰ ὦτα αὐτῆς ἀπέτεμεν πρὶν αὐτὴ ἀποφύγοι. Καὶ ὁ λέων ὀργισθεὶς πάλιν ἀπέστειλε τὴν ἀλώπεκα πρὸς τὴν ἔλαφον ὡς ἀπατήσουσα αὐτήν. Ἡ δὲ ἀλώπηξ πάλιν ἀπελθοῦσα καὶ ποιμένι τινὶ ἀπαντήσασα ἤρετο αὐτὸν εἰ ἔλαφον αἷμα περὶ τὰ ὦτα ἔχουσαν ἴδοι. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο δεικνὺς τὰ δένδρα. Ἐκεῖ γὰρ ἦν ἡ ἔλαφος θεραπευομένη. Ἡ μὲν ἰδοῦσα τὴν ἀλώπεκα πολὺ ἐλοιδόρησε αὐτήν. Ἡ δὲ ἀλώπηξ δὶς ψευδομένη εἶπεν ὅτι λέων βούλοιτο κρύφιά τινα εἰς τὰ ὦτα λέγειν αὐτήν. Καὶ τὸν λέοντα, ἀποφυγούσης τῆς ἐλάφου, δώσειν τὴν βασιλείαν τῷ λύκῳ καίπερ κακίστῳ ὄντι. Δεῖν οὖν τὴν ἔλαφον ἐπιστραφῆναι παρὰ τὸν λέοντα. Τέλος δὲ ἡ ἔλαφος πεπεισμένη ἐπανῆλθεν εἰς τὸ σπήλαιον, ὅπου ὁ λέων δικαίως διέσπασεν αὐτήν. Τὴν δὲ τῆς ἐλάφου καρδίαν πεσοῦσαν ἔλαβεν ἡ ἄλωπηξ. Καὶ τῷ λέοντι ἐρομένῳ ὅπου  ἡ κάρδια αὐτῆς εἴη ἀπεκρίνατο λέγουσα ὅτι τοιοῦτον ζῷον οὐκ ἔχει οὐδεμίαν ὡς μωρότατον ὄν. Ὁ γὰρ νοῦς κατὰ τοὺς πάλαι ἐν τῇ καρδίᾳ ἐστίν.


Ἀνάγνωσις τοῦ ρϙθ' μύθου


Λέων καὶ ἀλώπηξ καὶ ἔλαφος
Λέων νοσήσας ἔκειτο ἐν φάραγγι· τῇ προσφιλεῖ δὲ ἀλώπεκι, ᾗ προσωμίλει, εἶπεν· « εἰ θέλεις ὑγιᾶναί με καὶ ζῆν, τὴν ἔλαφον τὴν μεγίστην, τὴν εἰς τὸν δρυμὸν οἰκοῦσαν τοῖς γλυκέσι σου λόγοις ἐξαπατήσασα ἄγε εἰς ἐμὰς χεῖρας· ἐπιθυμῶ γὰρ αὐτῆς ἐγκάτων καὶ καρδίας. » Ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀπελθοῦσα εὗρε τὴν ἔλαφον σκιρτῶσαν ἐν τᾶς ὕλαις· προσπαίσασα δὲ αὐτῇ καὶ χαίρειν εἰποῦσα ἔφη· « Ἀγαθά σοι ἦλθον μηνῦσαι· οἶδας ὡς ὁ βασιλεὺς ἡμῶν λέων γείτων ἐστί μοι· νοσεῖ δὲ καὶ ἔστιν ἐγγὺς τοῦ θνῄσκειν. Ἐβουλεύετο οὖν ποῖον τῶν θηρίων μετ᾿ αὐτὸν βασιλεύσει. Ἔφη δὲ ὅτι σῦς μέν ἐστιν ἀγνώμων, ἄρκτος δὲ νωθρός, πάρδαλις δὲ θυμώδης, τίγρις ἀλαζών· ἡ ἔλαφος ἀξιωτάτη ἐστὶν εἰς βασιλείαν, ὅτι ὑψηλή ἐστι τὸ εἶδος, πολλὰ δὲ ἔτη ζῇ, τὸ κέρας αὐτῆς ὄφεσι φοβερόν. Καὶ τί σοι τὰ πολλὰ λέγω; ἐκυρώθης βασιλεύειν. Τί μοι ἔσται πρώτῃ σοι εἰπούσῃ; Ἀλλ᾿ εὖξαί μοι σπευδούσῃ, μὴ πάλιν με ζητήσῃ· χρῄζει γάρ με σύμβουλον ἐν πᾶσιν. Εἰ δὲ ἐμοῦ τῆς γραὸς ἀκούσῃς, συμβουλεύω καὶ σὲ ἐλθεῖν καὶ προσμένειν τελευτῶντι αὐτῷ. » Οὕτως εἶπεν ἡ ἀλώπηξ. Τῆς δὲ ὁ νοῦς ἐτυφώθη τοῖς λόγοις, καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπήλαιον μὴ γινώσκουσα τὸ μέλλον. Ὁ λέων δὲ ἐφορμήσας αὐτῇ ἐν σπουδῇ τὰ ὦτα μόνον τοῖς ὄνυξιν ἐσπάραξεν. Ἡ δὲ ταχέως ἔσπευδεν ἐν ταῖς ὕλαις. Καὶ ἡ μὲν ἀλώπηξ τὰς χεῖρας ἐκρότησεν, ὅτι εἰς μάτην ἐκοπίασεν. Ὁ δὲ λέων μέγα βρυχώμενος ἐστέναξεν· λιμὸς γὰρ αὐτὸν εἶχε καὶ λύπη· καὶ ἱκέτευε τὴν ἀλώπεκα ἐκ δευτέρου τι ποιῆσαι καὶ δόλῳ πάλιν ταύτην ἀγαγεῖν. Ἡ δὲ εἶπεν· « Χαλεπὸν καὶ δύσκολον ἐπιτάττεις ἐμοὶ πρᾶγμα, ἀλλ᾿ ὅμως ὑπουργήσω σοι. » Καὶ δὴ ὡς ἰχνευτὴς κύων ἐπηκολούθει, πλέκουσα πανουργίας· ποιμένας δὲ ἐπηρώτα εἰ εἶδον ἔλαφον ᾑμαγμένην. Οἱ δὲ ἔδειξαν ἐν τῇ ὕλῃ. Εὗρε δὲ αὐτὴν καταψυχομένην, καὶ ἔστη ἀναιδῶς. Ἡ δὲ ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ φρίξασα τὴν χαίτην εἶπεν· « Ὦ κάθαρμα, ἀλλὰ οὐκέτι χειρώσῃ με· εἰ δὲ καὶ πλησιάσεις μοι, οὐ ζήσεις ἔτι. Ἄλλους ἀλωπέκιζε τοὺς ἀπείρους, ἄλλους ποίει βασιλεῖς καὶ ἐρέθιζε. » Ἡ δὲ εἶπεν· « Οὕτως ἄνανδρος εἶ καὶ δειλή; Οὕτως ἡμᾶς τοὺς φίλους ὑποπτεύεις; Ὁ μὲν λέων τοῦ ὠτὸς κρατήσας ἤμελλε συμβουλεύειν καὶ ἐντολάς σοι δοῦναι περὶ τῆς τηλικαύτης βασιλείας ὡς ἀποθνῄσκων· σὺ δὲ οὐδὲ κνίσμα χειρὸς ἀρρώστου ὑπέστης. Καὶ νῦν ὑπὲρ σὲ πλεῖον ἐκεῖνος θυμοῦται, καὶ βασιλέα τὸν λύκον θέλει ποιῆσαι· οἴμοι, πονηρὸν δεσπότην. Ἀλλ᾿ ἐλθὲ καὶ μηδὲν πτοηθῇς καὶ γενοῦ ὡς πρόβατον. Ὄμνυμι γάρ σοι εἰς τὰ φύλλα πάντα καὶ πηγὰς μηδὲν κακὸν παθεῖν παρὰ τοῦ λέοντος· ἐγὼ δὲ μόνῃ σοι δουλεύσω. » Οὕτως ἀπατήσασα τὴν δειλαίαν ἔπεισε δεύτερον ἐλθεῖν. Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ σπήλαιον εἰσῆλθεν, ὁ μὲν λέων δεῖπνον εἶχε, πάντα τὰ ὀστᾶ καὶ μυελοὺς καὶ ἔγκατα αὐτῆς καταπίνων. Ἡ δὲ ἀλώπηξ εἱστήκει ὁρῶσα· καρδίαν δὲ ἐκπεσοῦσαν ἁρπάζει λαθραίως, τοῦ κόπου κέρδος ταύτην φαγοῦσα. Ὁ δὲ λέων ἅπαντα ἐρευνήσας μόνην καρδίαν ἐπεζήτει. Ἀλώπηξ δὲ μηκόθεν σταθεῖσα ἔφη· « Αὕτη ἀληθῶς καρδίαν οὐκ εἶχεν· μὴ ἔτι ζήτει· ποίαν γὰρ καρδίαν αὕτη εἶχεν, ἥτις δὶς εἰς οἶκον καὶ χεῖρας λέοντος εἰσῆλθεν. »
Ὅτι ὁ τῆς φιλοδοξίας ἔρως τὸν ἀνθρώπινον νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς τῶν κινδύνων συμφορὰς οὐ κατανοεῖ.

Friday, July 7, 2017

Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρϙϛ', ρϙζ', ρϙη'

Λέων <γηράσας> καὶ ἀλώπηξ

Vulpes et Leo in Spelunca


Παλαιὸς λέων τις, οὐχ οἷός τ' ὢν θηρεύειν, παρεκάλει τὰ ζῷα εἰσελθεῖν εἰς τὸ σπήλαιον αὐτοῦ λέγων ὅτι ἀσθενὴς εἴη, ὡς ἐδόμενος αὐτά. Ἡ δ' ἀλώπηξ ἰδοῦσα τὰ ἴχνη μόνον εἰσερχόμενα οὖσα, οὐκ ἐπείσθη τῷ λέοντι.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρϙϛ' μύθου

Λέων <ἐγκλεισθεὶς> καὶ γεωργός

Italian - Lion Attacking a Bull - Walters 2713

Ἡ τοῦ γεωργοῦ γύνη εἶπε τῷ ἀνδρὶ τῷ κλείσαντι λέοντα ἐν τῇ αὐλῇ ὅπου οὗτος τὰ πρόβατα ἀπέκτεινεν  ὅτι τοῦτο δικαίως γένοιτο αὐτῷ. Δέοι γὰρ τὸν γεωργὸν φυγεῖν τὸν  λέοντα, μηδὲ κλεῖσαι.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρϙζ' μύθου

Λέων <ἐρασθεὶς> καὶ γεωργός

Λέων τις ἤρατο τῆς θυγατρὸς τοῦ γεωργοῦ. Ὁ οὖν γεωργὸς φοβούμενος μὲν αὐτόν, οὐδὲ βουλόμενος τὴν θυγατέρα δοῦναι τῷ θηρίῳ, ἔπεισε τὸν λέοντα ἀποστερεῖσθαι τῶν τε ὀδόντων καὶ τῶν ὀνύχων ἵνα ἄξιος γένοιτο τῆς κόρης. Τούτων δὲ γενομένων, ὁ γεωργὸς θαρσήσας βίᾳ ἐξέβαλε τὸν λέοντα.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρϙη' μύθου


Λέων <γηράσας> καὶ ἀλώπηξ
Λέων γηράσας καὶ μὴ δυνάμενος δι᾿ ἀλκῆς ἑαυτῷ τροφὴν πορίζειν ἔγνω δεῖν δι᾿ ἐπινοίας τοῦτο πρᾶξαι. Καὶ δὴ παραγενόμενος εἴς τι σπήλαιον καὶ ἐνταῦθα κατακλιθεὶς προσεποιεῖτο νοσεῖν· καὶ οὕτω τὰ παραγενόμενα πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων κατήσθιε. Πολλῶν δὲ θηρίων καταναλωθέντων, ἀλώπηξ τὸ τέχνασμα αὐτοῦ συνεῖσα παρεγένετο, καὶ στᾶσα ἄποθεν τοῦ σπηλαίου ἐπυνθάνετο αὐτοῦ πῶς ἔχοι. Τοῦ δὲ εἰπόντος· « Κακῶς, » καὶ τὴν αἰτίαν ἐρομένου δι᾿ ἣν οὐκ εἴσεισιν, ἔφη· « Ἀλλ᾿ ἔγωγε εἰσῆλθον ἄν, εἰ μὴ ἑώρων πολλῶν εἰσιόντων ἴχνη, ἐξιόντος δὲ οὐδενός. »
Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων ἐκ τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς κινδύνους ἐκφεύγουσιν.
Λέων <ἐγκλεισθεὶς> καὶ γεωργός
Λέων εἰς γεωργοῦ ἔπαυλιν εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος τὴν αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς ἐξελθεῖν μὴ δυνάμενος πρῶτον μὲν τὰ ποίμνια διέφθειρεν, ἔπειτα δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς βόας ἐτράπη. Καὶ ὁ γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ τὴν θύραν ἀνέῳξεν. Ἀπαλλαγέντος δὲ τοῦ λέοντος, ἡ γυνὴ θεασαμένη αὐτὸν στένοντα εἶπεν· « Ἀλλὰ σύ γε δίκαια πέπονθας· τί γὰρ τοῦτον συγκλεῖσαι ἐβούλου ὃν καὶ μακρόθεν σε ἔδει φεύγειν; »
Οὕτως οἱ τοὺς ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες εἰκότως τὰς ἐξ αὑτῶν πλημμελείας ὑπομένουσιν.
Λέων <ἐρασθεὶς> καὶ γεωργός
Λέων ἐρασθεὶς γεωργοῦ θυγατρός, ταύτην ἐμνηστεύσατο. Ὁ δὲ μὴ ἐκδοῦναι θηρίῳ τὴν θυγατέρα ὑπομένων, μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ φόβον δυνάμενος τοιοῦτόν τι ἐπενόησεν. Ἐπειδὴ συνεχῶς αὐτῷ ὁ λέων ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν αὐτὸν ἄξιον τῆς θυγατρὸς δοκιμάζει· μὴ ἄλλως δὲ αὐτῷ δύνασθαι ἐκδοῦναι, ἐὰν μὴ τούς τε ὀδόντας ἐξέλῃ καὶ τοὺς ὄνυχας ἐκτέμῃ· τούτους γὰρ δεδοικέναι τὴν κόρην. Τοῦ δὲ ῥᾳδίως διὰ τὸν ἔρωτα ἑκάτερα ὑπομείναντος, ὁ γεωργὸς καταφρονήσας αὐτοῦ, ὡς παρεγένετο πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις αὐτὸν παίων ἐξήλασεν.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ ῥᾳδίως τοῖς πέλας πιστεύοντες, ὅταν τῶν ἰδίων πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς ἀπογυμνώσωσιν, εὐάλωτοι τούτοις γίνονται οἷς πρότερον φοβεροὶ καθεστήκεσαν.