Μῦθοι Αἰσώπειοι· σκζ', σκη', σκθ'

Λύκος καὶ λέων

Λύκος τις ἄρνα ἁρπάσας ὑπὸ λέοντος ἐστερήθη τῆς λείας. Ὀδυραμένου δὲ τοῦ λύκου, ὁ λέων γελῶν δικαίως οὐκ ἔφη θάτερον λαβεῖν τὸ πρόβατον.

Ἀνάγνωσις τοῦ σκζ' μύθου

Λύκος καὶ ὄνος

Ὁ τῶν λύκων βασιλεὺς προσέταξε πάντας τὴν ἄγραν ἐν κοινωνίᾳ διαμερίζεσθαι. Ὄνος δέ τις τῇ προτεραίᾳ ἴδων τὸν λύκον εἰς τὸ σπήλαιον τὴν ἑαυτοῦ ἄγραν ἐνεγκόντα,  ἤλεγξεν αὐτόν. Ὁ οὖν λύκος κατέλυσε τὸν νόμον.

Ἀνάγνωσις τοῦ σκη' μύθου

Λύκος καὶ ποιμήν

Ποιμήν τις ἰδὼν λύκον διὰ πολλοῦ χρόνου ἀκολουθοῦντα τῷ ποιμνίῳ αὐτοῦ μηδὲ  ἁρπάζοντα πρόβατα, ἐνόμισεν ὅτι φίλος εἴη. Τέλος δὲ καταλιπὼν αὐτῷ τὰς οἶας, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. Ὁ δὲ λύκος πονηρὸς πεφυκὼς ἀπέκτεινε τὰ πρόβατα.

Ἀνάγνωσις τοῦ σκθ' μύθου

Λύκος καὶ λέων
Λύκος ποτὲ ἄρας πρόβατον ἐκ ποίμνης ἐκόμιζεν εἰς κοίτην. Λέων δὲ αὐτῷ συναντήσας ἀφεῖλε τὸ πρόβατον. Ὁ δὲ πόρρωθεν σταθεὶς εἶπεν· « Ἀδίκως ἀφείλου τὸ ἐμόν. » Ὁ δὲ λέων γελάσας ἔφη· « Σοὶ γὰρ δικαίως ὑπὸ φίλου ἐδόθη; »
[Ὅτι] ἅρπαγας καὶ πλεονέκτας λῃστὰς ἔν τινι πταίσματι κειμένους καὶ ἀλλήλους μεμφομένους ὁ μῦθος ἐλέγχει.
Λύκος καὶ ὄνος
Λύκος τῶν λοιπῶν στρατηγήσας λύκων νόμους ἔταξε πᾶσιν, ἵνα ὅ τι ἂν ἕκαστος κυνηγήσῃ, πάντα εἰς μέσον ἄξῃ καὶ μερίδα ἴσην ἑκάστῳ δώσῃ, ὅπως μὴ οἱ λοιποὶ ἐνδεεῖς ὄντες ἀλλήλους κατεσθίωσιν. Ὄνος δὲ παρελθὼν τὴν χαίτην σείσας ἔφη· « Ἐκ φρενὸς λύκου καλὴ γνώμη· ἀλλὰ πῶς σὺ τὴν χθεσινὴν ἄγραν τῇ κοίτῃ ἐναπέθου; Ἄγε ταύτην εἰς μέσον ἀπομερίσας. » Ὁ δὲ ἐλεγχθεὶς τοὺς νόμους ἀνέλυσεν.
Ὅτι αὐτοὶ οἱ τοὺς νόμους δικαίως ὁρίζειν δοκοῦντες καὶ ἐν οἷς ὁρίζουσιν καὶ δικάζουσιν οὐκ ἐμμένουσιν.
Λύκος καὶ ποιμήν
Λύκος ἀκολουθῶν ποίμνῃ προβάτων οὐδὲν ἠδίκει. Ὁ δὲ ποιμὴν κατὰ μὲν ἀρχὰς ἐφυλάττετο αὐτὸν ὡς πολέμιον καὶ δεδοικὼς παρετηρεῖτο. Ἐπεὶ δὲ συνεχῶς ἐκεῖνος παρεπόμενος οὐδ᾿ ἀρχὴ ἁρπάζειν ἐπεχείρει, τὸ τηνικαῦτα νοήσας φύλακα μᾶλλον αὐτὸν εἶναι ἢ ἐπίβουλον, ἐπειδὴ χρεία τις αὐτὸν κατέλαβεν εἰς ἄστυ παραγενέσθαι, καταλιπὼν παρ᾿ αὐτῷ τὰ πρόβατα ἀπηλλάγη. Καὶ ὃς καιρὸν ἔχειν ὑπολαβὼν τὰ πλεῖστα εἰσπεσὼν διεφόρησεν. Ὁ δὲ ποιμὴν ἐπανελθὼν καὶ θεασάμενος τὴν ποίμνην διεφθαρμένην ἔφη· « Ἀλλ᾿ ἔγωγε δίκαια πέπονθα· τί γὰρ λύκῳ πρόβατα ἐπίστευον; »
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς φιλαργύροις τὴν παρακαταθήκην ἐγχειρίζοντες εἰκότως ἀποστεροῦνται.