Μῦθοι Αἰσώπειοι· τκ', τκα', τκβ'

Ποταμὸς καὶ βύρσα

Δέρμα ἐκ βοὸς ἐφέρετο ἐπὶ ποταμοῦ.  Ὁ μὲν ἤρετο τί ὄνομα αὐτῷ εἴη. Τὸ δὲ ἀπεκρίνατο λέγον ὅτι στερεόν.  Ὁ δὲ ποταμὸς ὑπολαβών· ἐγώ, ἔφη, μαλακόν σε ποιήσω.

Ἀνάγνωσις τοῦ τκ' μύθου

Πρόβατον κειρόμενον

Ὦ κείρων, ἔφη ἡ ὄϊς, οὕτως  ἄτεχνος εἶ ὥστε οὐκ οἶδα πότερον βούλει τὸ κρέας μου ἢ τὸ ἔριόν μου.

Ἀνάγνωσις τοῦ τκα' μύθου

Προμηθεὺς καὶ ἄνθρωποι

Τοῦ Προμηθέως τοὺς ἀνθρώπους τε καὶ τὰ ἄλογα ζῷα ποιούντος, ὁ Ζεὺς ἴδων ταῦτα πλείω εἶναι ἐκείνων, ἐκέλευσε τὸν τιτᾶν ἀλλάξαι ἔνια θηρία εἰς ἀνθρώπους. Διόπερ οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἔσω ἄγριοί εἰσιν.

Ἀνάγνωσις τοῦ τκβ' μύθου

Ποταμὸς καὶ βύρσα
Ποταμὸς δι’ αὐτοῦ βύρσαν βοείαν φερομένην ἰδὼν ἠρώτησε· « Τίς καλῇ ; » Τῆς δὲ εἰπούσης· « Σκληρὰ καλοῦμαι, » ἐπικαχλάσας τῷ ῥεύματι εἶπεν· « Ἄλλο τι ζητεῖ καλεῖσθαι· ἐγὼ γὰρ ἤδη ἁπαλήν σε ποιήσω. »
Ὅτι τολμηρὸν ἄνδρα καὶ αὐθάδη πολλάκις εἰς γῆν κατήγαγε συμφορὰ βίου.
Πρόβατον κειρόμενον
Πρόϐατον ἀφυῶς κειρόμενον πρὸς τὸν κείροντα ἔφη· « Εἰ μὲν ἔρια ζητεῖς, ἀνωτέρω τέμνε· εἰ δὲ κρεῶν ἐπιθυμεῖς, ἅπαξ με καταθύσας τοῦ κατὰ μικρὸν βασανίζειν ἀπάλλαξον. »
Πρὸς τοὺς ἀφυῶς ταῖς τέχναις προσφερομένους ὁ λόγος ἁρμόδιός ἐστι.
Προμηθεὺς καὶ ἄνθρωποι
Προμηθεὺς κατὰ πρόσταξιν Διὸς ἀνθρώπους ἔπλασε καὶ θηρία. Ὁ δὲ Ζεὺς θεασάμενος πολλῷ πλείονα τὰ ἄλογα ζῷα ἐκέλευσεν αὐτὸν τῶν θηρίων τινὰ διαφθείροντα ἀνθρώπους μετατυπῶσαι. Τοῦ δὲ τὸ προσταχθὲν ποιήσαντος, συνέϐη ἐκ τούτου τοὺς μὴ ἐξ ἀρχῆς ἀνθρώπους πλασθέντας τὴν μὲν μορφὴν ἀνθρώπων ἔχειν, τὰς δὲ ψυχὰς θηριώδεις.
Πρὸς ἄνδρα σκαιὸν καὶ θηριώδη ὁ λόγος εὔκαιρος.