Μῦθοι Αἰσώπειοι· τε', τϛ', τζ'

Πίθηκος καὶ δελφίς

Πίθηκός τις ἔπλειν ἐν νηΐ, ὡς χαρίζων τοὺς ἀνθρώπους. Ναυαγίας δὲ διὰ χειμῶνα γενομένης, δελφίς τις ἐκόμιζον αὐτὸν νομίζων ἐκεῖνον εἶναι ἄνθρωπον. Ὁ οὖν δελφὶς πρὸς τὴν Ἀττικὴν νέων ἤρετο εἰ Ἀθηναῖος εἴη. Ὁ δὲ ψευδὴς πίθηκος ἀπεκρίνατο λέγων καὶ γενναῖος Ἀθηναῖος εἶναι. Πάλιν δὲ τοῦ δελφῖνος ἐρομένου εἰ εἰδείη τὸν Πειραιᾶ, τοῦτ' ἐστιν ὁ λιμὴν τῶν Ἀθηνῶν, ὁ πίθηκος εἶπεν ἐκεῖνον ἑταῖρον ἑαυτοῦ εἶναι. Διὰ τοῦτο ὁ μὲν δελφὶς ὀργισθεὶς ἀπέλιπεν ἐκεῖ τὸν πίθηκον, ὅς δὲ ἀπέθανεν.

Ἀνάγνωσις τοῦ τε' μύθου

Πίθηκος καὶ κάμηλος

Ἐγένετό τοτε σύνοδος τῶν ἀλόγων ζῴων καὶ πίθηκος ἐποίησεν ὄρχησιν. Πάντων δὲ κροτήσαντων, κάμηλός τις ἐπιθυμοῦσα τὴν ἑαυτῆς δόξαν κακῶς ὠρχεῖτο ὥστε τὰ ἄλλα ζῷα παίοντα ἀποβαλεῖν αὐτήν. 

Ἀνάγνωσις τοῦ τϛ' μύθου

Πιθήκου παῖδες

Πιθήκου γίγνονται παῖδες δύο, ὁ μὲν ἀγαπώμενος, ὁ δὲ μισούμενος. Ἔπειτα δ' ὁ μὲν ἀγαπητὸς διὰ περισσὸν στέργειν ἀποπνίγεται ὑπὸ τῆς μητρός.  Ὁ δὲ μισητὸς ἰσχυρὸς καὶ τέλειος πιθηκὸς γίγνεται.

Ἀνάγνωσις τοῦ τζ' μύθου

Πίθηκος καὶ δελφίς
Ἔθους ὄντος τοῖς πλέουσι Μελιταῖα κυνίδια καὶ πιθήκους ἐπάγεσθαι πρὸς παραμυθίαν τοῦ πλοῦ, πλέων τις εἶχε σὺν ἑαυτῷ καὶ πίθηκον. Γενομένων δ’ αὐτῶν κατὰ τὸ Σούνιον, τὸ τῆς Ἀττικῆς ἀκρωτήριον, χειμῶνα σφοδρὸν συνέϐη γενέσθαι. Τῆς δὲ νεὼς περιτραπείσης καὶ πάντων διακολυμϐώντων, ἐνήχετο καὶ ὁ πίθηκος. Δελφὶς δέ τις αὐτὸν θεασάμενος καὶ ἄνθρωπον εἶναι ὑπολαϐών, ὑπελθὼν ἀνεῖχε διακομίζων ἐπὶ τὴν χέρσον. Ὡς δὲ κατὰ τὸν Πειραιᾶ ἐγένετο, τὸ τῶν Ἀθηναίων ἐπίνειον, ἐπυνθάνετο τοῦ πιθήκου εἰ τὸ γένος ἐστὶν Ἀθηναῖος. Τοῦ δὲ εἰπόντος καὶ λαμπρῶν ἐνταῦθα τετυχηκέναι γονέων, ἐπανήρετο εἰ καὶ τὸν Πειραιᾶ ἐπίσταται. Ὑπολαϐὼν δὲ ὁ πίθηκος περὶ ἀνθρώπου αὐτὸν λέγειν, ἔφη καὶ μάλα φίλον εἶναι αὐτῷ καὶ συνήθη. Καὶ ὁ δελφὶς ἐπὶ τοσούτῳ ψεύδει ἀγανακτήσας, βαπτίζων αὐτὸν ἀπέκτεινεν.
Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας οἳ τὴν ἀλήθειαν οὐκ εἰδότες ἀπατᾶν νομίζουσιν.
Πίθηκος καὶ κάμηλος
Ἐν συνόδῳ τῶν ἀλόγων ζῴων πίθηκος ἀναστὰς ὠρχήσατο. Σφόδρα δὲ αὐτοῦ εὐδοκιμοῦντος καὶ ὑπὸ πάντων ὑποσημαινομένου, κάμηλος φθονήσασα ἐϐουλήθη τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι. Διόπερ ἐξαναστᾶσα ἐπειρᾶτο καὶ αὐτὴ ὀρχεῖσθαι. Πολλὰ δὲ αὐτῆς ἄτοπα ποιούσης, τὰ ζῷα ἀγανακτήσαντα ῥοπάλοις αὐτὴν παίοντα ἐξήλασαν.
Πρὸς τοὺς διὰ φθόνον κρείττοσιν ἁμιλλωμένους ὁ λόγος εὔκαιρος.
Πιθήκου παῖδες
Τοὺς πιθήκους φασὶ δύο τίκτειν καὶ τὸ μὲν ἓν τῶν γεννημάτων στέργειν καὶ μετ’ ἐπιμελείας τρέφειν, τὸ δὲ ἕτερον μισεῖν καὶ ἀμελεῖν. Συμϐαίνει δὲ κατά τινα θείαν τύχην τὸ μὲν ἐπιμελούμενον ἡδέως καὶ στερρῶς ἀγκαλιζόμενον παρὰ τῆς μητρὸς ἀποπνίγεσθαι, τὸ δὲ ὀλιγωρούμενον ἐκτελειοῦσθαι.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πάσης προνοίας ἡ τύχη δυνατωτέρα καθέστηκε.