Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρπδ', ρπε', ρπϛ'

Κύων <κοιμώμενος> καὶ λύκος

Λύκος τις ἑλὼν κύνα καθεύδοντα, ἱκετεύσαντος αὐτοῦ ἵνα ἐκεῖνος φείσαιτο, παχίονα γάρ, ὁ κύων ἔφη, μετὰ τοὺς τῆς δεσπότου γάμους ἔσεσθαι,  ἀφῆκεν αὐτόν. Ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ λύκου ὡς ἐδομένου τὸν κύνα, αὐτὸς  ἐπὶ τοῦ οἴκου στὰς  παραίνεσεν ἐκεῖνον εὐθὺς καταφαγεῖν αὐτὸν  μηδὲ γάμους προσδοκῆσαι, εἰ πάλιν εὗροι τὸν κύνα καθεύδοντα.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρπδ' μύθου

Κύων κρέας φέρουσα

Κύων ἔχουσα κρέας ἐν τῷ στόματι καὶ διαβαινοῦσα πόταμον, ἰδοῦσα τὸ ἑαυτῆς εἶδος καὶ ἀφῆκεν τὸ φορτίον. Ἐνομίζε γὰρ ἄλλην κύνα εἶναι μεῖζον μέρος φέρουσαν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρπε' μύθου

Κύων κωδωνοφορῶν

Ἄνθρωπός τις κύνα πάντας δεκνόντα ἔχων κώδωνα ἐπέθηκεν αὐτῷ. Ὁ μὲν ἐκαυχᾶτο ἐν τῇ ἀγορᾷ. Κύων δέ τις προβεβηκυῖα τῶν ἡμέρων ἐμέμψατο αὐτόν διὰ τὴν κενοδοξίαν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρπϛ' μύθου

Κύων <κοιμώμενος> καὶ λύκος
Κύων πρὸ ἐπαύλεώς τινος ἐκάθευδε. Λύκου δ᾿ ἐπιδραμόντος καὶ βρῶμα μέλλοντος θήσειν αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι. « Νῦν μὲν γάρ, φησί, λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός· ἂν δὲ μικρὸν ἀναμείνῃς, μέλλουσιν οἱ ἐμοὶ δεσπόται ποιήσειν γάμους, κἀγὼ τηνικαῦτα πολλὰ φαγὼν πιμελέστερος ἔσομαι, καὶ σοὶ ἡδύτερον βρῶμα γενήσομαι. » Ὁ μὲν οὖν λύκος πεισθεὶς ἀπῆλθε· μεθ᾿ ἡμέρας δ᾿ ἐπανελθὼν εὗρεν ἄνω ἐπὶ τοῦ δώματος τὸν κύνα καθεύδοντα, καὶ στὰς κάτωθεν πρὸς ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων· « Ἀλλ᾿, ὦ λύκε, εἰ τὸ ἀπὸ τοῦδε πρὸ τῆς ἐπαύλεώς με ἴδοις καθεύδοντα, μηκέτι γάμους ἀναμείνῃς. »
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν α̣νθρώπων, ὅταν περί τι κινδυνεύσαντες σωθῶσι, διὰ βίου τοῦτο φυλάττονται.
Κύων κρέας φέρουσα
Κύων κρέας ἔχουσα ποταμὸν διέβαινε· θεασαμένη δὲ τὴν ἑαυτῆς σκιὰν κατὰ τοῦ ὕδατος, ὑπέλαβεν ἑτέραν κύνα εἶναι μεῖζον κρέας ἔχουσαν. Διόπερ ἀφεῖσα τὸ ἴδιον ὥρμησεν ὡς τὸ ἐκείνης ἀφαιρησομένη. Συνέβη δὲ αὐτῇ ἀμφοτέρων στερηθῆναι, τοῦ μὲν μὴ ἐφικομένῃ, διότι οὐδὲ ἦν, τοῦ δὲ, ὅτι ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ παρεσύρη.
Πρὸς ἄνδρα πλεονέκτην ὁ λόγος εὔκαιρος.
Κύων κωδωνοφορῶν
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν αὐτῷ· « Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης σου κακίας. »
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.