Ἡ πενθερά

ὦ βδελυρὲ σύ!

Ὄσκαρ Οὐαίλντ εἶπεν ὅτι πᾶσαι μὲν αἶ γυναῖκες γιγνόνται ὅμοιαι ταῖς μητράσιν. Τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ συμφορὰ αὐτῶν. Οὐδεὶς δ᾿ἀνὴρ τοῦτο ποιεῖ, ὅ ἐστιν ἡ αὐτοῦ. Ὑμεῖς δ' ἁκούσατε τὸ πεντηκοστὸν καὶ πρῶτον δίδαγμα. 

Ἀνάγνωσις τοῦ να' διδάγματος

τί τὸ πρᾶγμα; -- τουτὶ τί ἐστιν;
ὦ Ζεῦ βασιλεῦ!
οἴμοι κακοδαίμων!
προδεδόμεθα!
οὗτος ὁ πανοῦργος!
τί ποιεῖς;
τί πάσχεις;
ὦ βδελυρὲ σύ!
μὴ πρὸς ὀργήν!
ἀνόσια ἐπάθομεν!
ἆρ’ οὐχ ὕβρις ταῦτ’ ἐστὶ πολλή;
παῦε!
ἄπιθ’ ἐκποδών;
οὐκ εἶ θύραζε;
οὐκ ἄπει δῆτα ἐκποδών;
ἐς κόρακας!
ἄπερρε!
ἀπολεῖ κάκιστα!
οὐκ ἐς κόρακας;
παραπαίεις, ὦ γύναι./ὦ γύναι, ὠς παραπαίεις!
οἴμοι, ὡς ὑβρίζεις!
αἰβοί!
οὔτοι καταπροίξει (τοῦτο δρῶν).
οὐ χαιρήσεις.
ἐγώ σε παύσω τοῦ θράσους.
ἀλλ’ ἀνάσχου!
οὐ δεινὸν δῆτά σε τοῦτο δράσαι;
οὐκ ἀνασχετὸν τοῦτο!
οἴμοι, τί δράσω;
ὁρᾷς, ἅ δέδρακας;
σὺ τούτων αἴτιος!