Friday, January 5, 2018

Μῦθοι Αἰσώπειοι· σοβ', σογ', σοδ'

Ὄνος καὶ ἡμίονος ⟨ἐξ ἴσου ἐμπεφορτισμένοι⟩


Ὄνος καὶ ἡμίονος ἴσα φορτία βαστάζοντε ἠλαυνέσθην διὰ τῆς ὅδου. Ὁ δὲ ὄνος ὠδύρετο ὅτι τὴν ἡμίσειαν ἢ ἡ ἡμίονος τροφὴν δέχοιτο. Τῆς δὲ ὁδοῦ χαλεπωτέρης γιγνομένης, ὁ αὐτὲ ἐλαύνων διὰ ὀλίγον πᾶν ἐπέθηκε τὸ φορτίον ἐπὶ τὴν ἡμίονον. Ἡ δὲ ἀληθῶς ἀξία οὖσα τῆς περισσοτέρας τροφῆς ἤλεγξε τὸν ὄνον.

Ἀνάγνωσις τοῦ σοβ' μύθου


Ὄνος καὶ κηπουρός


Ὄνος τις δουλεύων κηπουρῷ διὰ τὸν μέγαν πόνον καὶ τὴν ὀλίγην τροφὴν προσεύξατο τῷ Διὶ ἵνα νεὸν δεσπότην ἔχοι. Κατανεύσαντος  οὖν τοῦ Διός, κεραμεὺς ἐπρίατο τὸν ὄνον. Ὁ δὲ πάλιν προσευξάμενος τῷ Διὶ ὅτι ὁ δεύτερος δεσπότης κακίων τοῦ πρώτου εἴη, ὑπὸ βυρσοδέψου ἠγοράσθη. Ὁ δὲ τὰ δέρμα τῶν ζῴων ἐργαζόμενος κάκιστος δεσπότης τῷ ὄνῳ ἐγένετο. Καὶ δὶα τοῦτο ὁ ὄνος ἐστέναζεν.

Ἀνάγνωσις τοῦ σογ' μύθου

Ὄνος καὶ κόραξ καὶ λύκος


Ὄνος τις ἔχων ἕλκος ἐπὶ τῷ νώτῳ ἐν νομῇ ἐτρέφετο. Κόραξ δὲ καταπτόμενος ἤρξατο παίειν τὸ τραῦμα αὐτοῦ. Ὁ μὲν οὖν ὄνος ἀλγῶν ἐφθέγγετο καὶ ἐπήδα. Ὁ δὲ δεσπότης αὐτοῦ ὁρῶν ἐγέλα. Λύκος δέ τις παρατυχὼν ἐθαύμασεν.  Οἱ γὰρ ἄνθρωποι ἰδόντες ἂν λύκους διώκουσιν, ἐὰν δ' ὄνοι ἐγγίσωσιν, γελῶσιν.

Ἀνάγνωσις τοῦ σοδ' μύθου



Ὄνος καὶ ἡμίονος ⟨ἐξ ἴσου ἐμπεφορτισμένοι⟩
Ὄνος καὶ ἡμίονος ἐν ταὐτῷ ἐβάδιζον. Καὶ δὴ ὁ ὄνος ὁρῶν τὸν τοὺς ἀμφοῖν γόμους ἴσους ὄντας ἠγανάκτει καὶ ἐσχετλίαζεν, εἴγε διπλασίονος τροφῆς ἠξιωμένη ἡ ἡμίονος οὐδὲν περιττότερον βαστάζει. Μικρὸν δὲ αὐτῶν τῆς ὁδοῦ προϊόντων, ὁ ὀνηλάτης ὁρῶν ὄνον ἀντέχειν μὴ δυνάμενον, ἀφελόμενος αὐτοῦ τὸ φορτίον τῇ ἡμιόνῳ ἐπέθηκεν. Ἔτι δὲ αὐτῶν πόρρω προβαινόντων, ὁρῶν ἔτι μᾶλλον ἀποκάμνοντα, πάλιν ἀπὸ τοῦ γόμου μετετίθει, μέχρι τὰ πάντα λαβὼν καὶ ἀφελόμενος ἀπ᾿ αὐτοῦ τῇ ἡμιόνῳ ἐπέθηκε. Καὶ τότε ἐκείνη ἀποβλέψασα εἰς τὸν ὄνον εἶπεν· « Ὦ οὗτος, ἆρά σοι οὐ δοκῶ δικαίως τῆς διπλῆς τροφῆς ἀξιωθῆναι; »
Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς προσήκει μὴ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, ἀλλ᾿ ἀπὸ τοῦ τέλους τὴν ἑκάστου δοκιμάζειν διάθεσιν.
Ὄνος καὶ κηπουρός
Ὄνος ὑπηρετούμενος κηπωρῷ, ἐπειδὴ ὀλίγα μὲν ἤσθιε, πλεῖστα δ᾿ ἐμόχθει, ηὔξατο τῷ Διὶ ὥστε τοῦ κηπωροῦ ἀπαλλαγεὶς ἑτέρῳ ἀπεμποληθῆναι δεσπότῃ. Τοῦ δὲ Διὸς ἐπακούσαντος καὶ κελεύσαντος αὐτὸν κεραμεῖ πραθῆναι, πάλιν ἐδυσφόρει, πλέον ἢ πρότερον ἀχθοφορῶν καὶ τόν τε πηλὸν καὶ τοὺς κεράμους κομίζων. Πάλιν οὖν ἀμεῖψαι τὸν δεσπότην ἱκέτευε, καὶ βυρσοδέψῃ ἀπεμπολεῖται. Εἰς χείρονα τοίνυν τῶν προτέρων δεσπότην ἐμπεσὼν καὶ ὁρῶν τὰ παρ᾿ αὐτοῦ πραττόμενα, μετὰ στεναγμῶν ἔφη· « Οἴμοι τῷ ταλαιπωρῷ, βέλτιον ἦν μοι παρὰ τοῖς προτέροις δεσπόταις μένειν· οὗτος γάρ, ὡς ὁρῶ, καὶ τὸ δέρμα μου κατεργάσεται. »
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τότε μάλιστα τοὺς προτέρους δεσπότας οἱ οἰκέται ποθοῦσιν, ὅταν τῶν δευτέρων λάβωσι πεῖραν.
Ὄνος καὶ κόραξ καὶ λύκος
Ὄνος ἡλκωμένος τὸν νῶτον ἔν τινι λειμῶνι ἐνέμετο. Κόρακος δὲ ἐπικαθίσαντος αὐτῷ καὶ τὸ ἕλκος κρούοντος, ὁ ὄνος ἀλγῶν ὠγκᾶτό τε καὶ ἐσκίρτα. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου πόρρωθεν ἑστῶτος καὶ γελῶντος, λύκος παριὼν ἐθεάσατο καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἔφη· « Ἄθλιοι ἡμεῖς, οἵ, κἂν αὐτὸ μόνον ὀφθῶμεν, διωκόμεθα, τούτους δὲ καὶ προσιόντας προσγελῶσιν ».
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ κακοῦργοι τῶν ἀνθρώπων [καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν προσώπων] καὶ ἐξ ἀπροόπτου δῆλοί εἰσιν.

No comments:

Post a Comment

Γράψατε μόνον ἑλληνιστί, παρακαλῶ.