Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρλθ', ρμ', ρμα'

Ἵππος καὶ βοῦς καὶ κύων καὶ ἄνθρωπος

Ὁ ἄνθρωπος Διὶ πεποιημένος ὀλίγους ἐνιαυτοὺς ἔζη. Χειμῶνος δὲ γενομένου, ἵππος καὶ βοῦς καὶ κύων ἦλθον καθ' ἕνα πρὸς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. Ὁ μὲν ἄνθρωπος ἀπεδέξατο αὐτοῦς, ᾔτησε δ' ἔτη ἐκ τῶν βίων  ἀντὶ τοῦ ξενίσαι αὐτούς. Διὰ τοῦτό εἰσιν τέτταρες χρόνοι ἐν τῇ τῶν ἀνθρώπων ζωῇ. Ἐν γὰρ τῷ πρώτῳ ὁ ἄνθρωπος  καθαρός ἐστιν. Ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις διὰ τὰ πάθη ἔοικεν ἵππῳ καὶ βοῒ καὶ κυνί.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρλθ' μύθου

Ἵππος καὶ ἱπποκόμος

 

Ὁ ἱπποκόμος τὴν τοῦ ἵππου κριθὴν κλέπτων πολὺ ἐκτένιζεν αὐτόν βουλόμενος πωλῆσαι. Ἀλλ' ἄμεινον ἦν τρέφειν τὸ ζῴον ἵνα καλὸν γένοιτο.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρμ' μύθου

Ἵππος καὶ ὄνος

Ὁ ὑπερήφανος ἵππος οὐκ ἠθέλησε βοηθεῖν τῷ ὄνῳ καὶ βαστάζειν μέρος τοῦ φόρτου. Τοῦ δὲ ὄνου δὶα τὸν πόνον τελευτήσαντος, ἔδει τὸν ἵππον βαστάσαι τὸν ὅλον φόρτον.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρμα' μύθου

Ἵππος καὶ βοῦς καὶ κύων καὶ ἄνθρωπος
Ζεὺς ἄνθρωπον ποιήσας ὀλιγοχρόνιον αὐτὸν ἐποίησεν. Ὁ δὲ τῇ ἑαυτοῦ συνέσει χρώμενος, ὅτε ἐνίστατο ὁ χειμών, οἶκον ἑαυτῷ κατεσκεύαζε καὶ ἐνταῦθα διέτριβε. Καὶ δή ποτε σφοδροῦ κρύους γενομένου, καὶ τοῦ Διὸς ὕοντος, ἵππος ἀντέχειν μὴ δυνάμενος ἧκε δρομαῖος πρὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ τούτου ἐδεήθη ὅπως σκέπῃ αὐτόν. Ὁ δ᾿ οὐκ ἄλλως ἔφη τοῦτο ποιήσειν, ἐὰν μὴ τῶν οἰκείων ἐτῶν μέρος αὐτῷ δῷ. Τοῦ δὲ ἀσμένως παραχωρήσαντος, παρεγένετο μετ᾿ οὐ πολὺ καὶ βοῦς, οὐδ᾿ αὐτὸς δυνάμενος ὑπομένειν τὸν χειμῶνα. Ὁμοίως δὲ τοῦ ἀνθρώπου μὴ πρότερον ὑποδέξεσθαι φάσκοντος, ἐὰν μὴ τῶν ἰδίων ἐτῶν ἀριθμόν τινα παράσχῃ, καὶ αὐτὸς μέρος δοὺς ὑπεδέχθη. Τὸ δὲ τελευταῖον κύων ψύχει διαφθειρόμενος ἧκε, καὶ τοῦ ἰδίου χρόνου μέρος ἀπονείμας σκέπης ἔτυχε. Οὕτω τε συνέβη τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν μὲν ἐν τῷ τοῦ Διὸς χρόνῳ γένωνται, ἀκεραίους τε καὶ ἀγαθοὺς εἶναι· ὅταν δὲ εἰς τὰ τοῦ ἵππου ἔτη γένωνται, ἀλάζονάς τε καὶ ὑψαύχενας εἶναι· ἀφικνουμένους δὲ εἰς τὰ τοῦ βοὸς ἔτη, ἀρχικοὺς ὑπάρχειν· τοὺς δὲ τὸν τοῦ κυνὸς χρόνον ἀνύοντας ὀργίλους καὶ ὑλακτικοὺς γίνεσθαι.
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς πρεσβύτην θυμώδη καὶ δύστροπον.
Ἵππος καὶ ἱπποκόμος
Κριθὴν τὴν τοῦ ἵππου ὁ ἱπποκόμος κλέπτων καὶ πωλῶν τὸν ἵππον ἔτριβεν, ἐκτένιζεν πᾶσαν ἡμέραν. Ἔφη δὲ ὁ ἵππος· « Εἰ θέλεις ἀληθῶς καλὸν εἶναί με, τὴν κριθὴν τὴν τρέφουσάν με μὴ πώλει. »
Ὅτι οἱ πλεονέκται τοῖς πιθανοῖς λόγοις καὶ ταῖς κολακείαις τοὺς πένητας δελεάζοντες ἀποστεροῦσιν αὐτοὺς καὶ τῆς ἀναγκαίας χρείας.
Ἵππος καὶ ὄνος
Ἄνθρωπός τις εἶχεν ἵππον καὶ ὄνον. Ὁδευόντων δέ, ἐν τῇ ὁδῷ εἶπεν ὁ ὄνος τῷ ἵππῳ· Ἆρον ἐκ τοῦ ἐμοῦ βάρους, εἰ θέλεις εἶναί με σῶν. Ὁ δὲ οὐκ ἐπείσθη· ὁ δὲ ὄνος πεσὼν ἐκ τοῦ κόπου ἐτελεύτησε. Τοῦ δὲ δεσπότου πάντα ἐπιθέντος αὐτῷ καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ ὄνου δοράν, θρηνῶν ὁ ἵππος ἐβόα· « Οἴμοι τῷ παναθλίῳ, τί μοι συνέβη τῷ ταλαιπώρῳ; μὴ θελήσας γὰρ μικρὸν βάρος λαβεῖν, ἰδοὺ ἅπαντα βαστάζω, καὶ τὸ δέρμα. »
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοῖς μικροῖς οἱ μεγάλοι συγκοινωνοῦντες οἱ ἀμφότεροι σωθήσονται ἐν βίῳ.