Ἄνθρωπος καὶ ἀλώπηξ
Γεωργός τις οὕτω μισεῖ ἀλώπεκά τινα ὥστε πῦρ τῇ οὔρᾳ ἅψαι. Τὸ δὲ ζῷον τρέχον τὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀγρὸν ἐν πυρὶ ἅπτει.
Ἀνάγνωσις τοῦ νη' μύθου
Ἄνθρωπος καὶ λέων <συνοδεύοντες>
Ἀνὴρ καὶ λέων συνεπορεύοντο. Ἦν δὲ παρὰ τὴν ὅδον ἄγαλμά τι ἀνρθώπου λέοντα πνίγοντος. Ὁ οὖν μὲν ἀνὴρ τὸ γένος ἡμῶν ἐπῄνεσεν. Ὁ δὲ λέων ἀποκρινάμενος ἔφη πολλὰ ἀγάλματα λεόντων ἀνθρώπους νικώντων ὑπάρχειν ἄν, εἰ οἱ λέοντες ἔμπειροι τῆς τέχνης ἦσαν.
Ἄνθρωπος καὶ σάτυρος
Ἦσάν ποτε ἄνθρωπος καὶ σάτυρος φίλοι γενόμενοι. Ψυχροῦ δὲ τοῦ ἀέρος ὄντος, ὁ ἄνθρωπος ἔπνευσε ἐπὶ τὰς χεῖρας ἵνα θερμῆναι αὐτάς. Ἔπειτα δὲ ὁ αὐτὸς ἔπνευσε ἐπὶ θερμὸν ἔδεσμα ἵνα καταψύξαι. Ὁ οὖν σάτυρος διὰ τὴν ἀντιλογίαν ἀπορῶν κατέλιπεν ἀυτόν.
Ἀνάγνωσις τοῦ ξ' μύθου
Ἄνθρωπος καὶ ἀλώπηξ
Ἀλώπεκά τις ἐχθρὰν ἔχων ὡς βλάπτουσαν αὐτόν, κρατήσας καὶ θέλων ἐπὶ πολὺ τιμωρήσασθαι, στυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῇ οὐρᾷ προσδήσας ὑφῆψε. Ταύτην δὲ δαίμων εἰς τὰς ἀρούρας τοῦ βαλόντος ὡδήγει· ἦν δὲ καιρὸς τοῦ ἀμήτου. Ὁ δὲ ἠκολούθει θρηνῶν μηδὲν θερίσας.
Ὅτι πρᾷον εἶναι χρὴ καὶ μὴ ἀμέτρως θυμοῦσθαι· ἐξ ὀργῆς γὰρ πολλάκις βλάβη γίνεται μεγάλη τοῖς δυσοργήτοις.
Ἄνθρωπος καὶ λέων <συνοδεύοντες>
Ὥδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώπῳ. Ἕκαστος δὲ αὐτῶν τοῖς λόγοις ἐκαυχῶντο. Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγοντος. Ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι ἔφη· « Ὁρᾷς σὺ πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες. » Κακεῖνος εἶπεν ὑπομειδιάσας· « Εἰ λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν, πολλοὺς ἂν ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος. »
Ὅτι πολλοὶ καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι εἶναι καὶ θρασεῖς οὓς ἡ πεῖρα γυμνασθέντας ἐξελέγχει.
Ἄνθρωπος καὶ σάτυρος
Ἄνθρωπόν ποτε λέγεται πρὸς σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι. Καὶ δὴ χειμῶνος καταλαβόντος καὶ ψύχους γενομένου, ὁ ἄνθρωπος προσφέρων τὰς χεῖρας τῷ στόματι ἐπέπνει. Τοῦ δὲ σατύρου τὴν αἰτίαν ἐρομένου δι᾿ ἣν τοῦτο πράττει, ἔλεγεν ὅτι θερμαίνει τὰς χεῖρας διὰ τὸ κρύος. Ὕστερον δὲ παρατεθείσης αὐτοῖς τραπέζης καὶ προσφάγματος θερμοῦ σφόδρα ὄντος, ὁ ἄνθρωπος ἀναιρούμενος κατὰ μικρὸν τῷ στόματι προέσφερε καὶ ἐφύσα. Πυνθανομένου δὲ πάλιν τοῦ σατύρου τί τοῦτο ποιεῖ, ἔφασκε καταψύχειν τὸ ἔδεσμα, ἐπεὶ λίαν θερμόν ἐστι. Κἀκεῖνος ἔφη πρὸς αὐτόν· « Ἀλλ᾿ἀποτάσσομαί σου τῇ φιλίᾳ, ὦ οὗτος, ὅτι ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος καὶ τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν ἐξιεῖς.
Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς περιφεύγειν δεῖ τὴν φιλίαν ὧν ἀμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.
No comments:
Post a Comment
Γράψατε μόνον ἑλληνιστί, παρακαλῶ.