Μῦθοι Αἰσώπειοι· τν', τνα', τνβ'

Χελιδὼν <κομπάζουσα> καὶ κορώνη

Ἡ χελιδὼν ὑπερήφανος οὖσα διηγεῖτο τὸν βίον τῇ κορώνῃ. Ἦν γὰρ πάλαι ἡ τοῦ  ἐν ταῖς Ἀθήναις βασιλέως  θυγάτηρ. Ὑπὸ δὲ τοῦ Τηρέως ὑβρισθεῖσα καὶ τμηθεῖσα τὴν γλῶσσαν εἰς χελιδόνα μετηλλάχθη. Ἡ δὲ κορώνη ὑπολαβοῦσα ἤρετο ὅποσα ἀν ἐλάλει γλῶσσαν ἔχουσα.

Ἀνάγνωσις τοῦ τν' μύθου

Χελώνη καὶ ἀετός

Ἡ χελώνη ἐπιθυμοῦσα τοῦ πέτεσθαι μάλα ἱκέτευε τὸν ἀετὸν διδάσκειν αὐτήν. Καίπερ τούτου παρὰ φύσιν ὄντος, τέλος ὁ ἀετὸς ἀνάρας  αὐτὴν τοῖς ὄνυξιν ἀπέπτετο. Ἐπεῖτα δὲ τοῦ αἐτοῦ αὐτὴν ἀφέντος, ἡ χελώνη πεσοῦσα εἰς τὰς πέτρας ἀπέθανεν.

Ἀνάγνωσις τοῦ τνα' μύθου

Χελώνη καὶ λαγωός

Ἐρίδος μετὰ τῆς χελώνης καὶ τοῦ λαγωοῦ οὔσης ὅστις ταχίων εἴη, ἀγὼν ἐστάθη, δηλαδή δρόμος. Ὁ μὲν λαγωὸς καταφρονήσας τῆς χελώνης ἤρξατο καθεύδειν. Ἡ δὲ χελώνη βραδέως βαδίσασα ἐνίκησεν τὸν δρόμον.

Ἀνάγνωσις τοῦ τνβ' μύθου

Χελιδὼν <κομπάζουσα> καὶ κορώνη
Ἡ χελιδὼν ἔφη πρὸς τὴν κορώνην· « Ἐγὼ παρθένος καὶ Ἀθηναία καὶ βασίλισσα καὶ βασιλέως τῶν Ἀθηνῶν θυγάτηρ <εἰμί>, » καὶ προσέθηκε καὶ τὸν Τηρέα καὶ τὴν βίαν καὶ τὴν ἀποκοπὴν τῆς γλώττης. Καὶ ἡ κορώνη· « Τί ἄν, ἔφη, ἐποίησας, εἰ τὴν γλῶτταν εἶχες, ὅπου, τμηθείσης, τοσαῦτα λαλεῖς ; »
Ὅτι οἱ ἀλαζόνες διὰ τοῦ λόγου ψευδολογοῦντες αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἔλεγχος καθίστανται.
Χελώνη καὶ ἀετός
Χελώνη ἀετοῦ ἐδεῖτο ἵπτασθαι αὐτὴν διδάξαι. Τοῦ δὲ παραινοῦντος πόρρω τοῦτο τῆς φύσεως αὐτῆς εἶναι, ἐκείνη μᾶλλον τῇ δεήσει προσέκειτο. Λαϐὼν οὖν αὐτὴν τοῖς ὄνυξι καὶ εἰς ὕψος ἀνενεγκὼν, εἶτ’ ἀφῆκεν. Ἡ δὲ κατὰ πετρῶν πεσοῦσα συνετρίϐη.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ ἐν φιλονεικίαις τῶν φρονιμωτέρων παρακούσαντες ἑαυτοὺς ἔϐλαψαν.
Χελώνη καὶ λαγωός
Χελώνη καὶ λαγωὸς περὶ ὀξύτητος ἤριζον. Καὶ δὴ προθεσμίαν στήσαντες καὶ τόπον ἀπηλλάγησαν. Ὁ μὲν οὖν λαγωὸς διὰ τὴν φυσικὴν ὠκύτητα ἀμελήσας τοῦ δρόμου, πεσὼν παρ’ ὁδὸν ἐκοιμᾶτο. Ἡ δὲ χελώνη συνειδυῖα ἑαυτῇ βραδύτητα, οὐ διέλιπε τρέχουσα, καὶ οὕτω κοιμώμενον τὸν λαγωὸν παραδραμοῦσα ἐπὶ τὸ βραδεῖον τῆς νίκης ἀφίκετο.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πολλάκις φύσιν ἀμελοῦσαν πόνος ἐνίκησεν.