Ἵππου

Οἱ μέν φασιν τούτον τὸν ἵππον ποιῆσαι τῇ ὁπλῇ τὴν κρήνην ἐπὶ τοῦ ὄρους ὃ καλεῖται Ἑλικών. 

Ὁὶ δὲ νομίζουσιν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Πήγασος ὁ τὸν Βελλεροφόντην φέρων. Ἀλλὰ διὰ τί ὁ ἵππος οὐκ ἔχει τὰς πτέρυγας; 

Ὁ δ'Εὐριπίδης ἐξηγεῖται τὸν ἵππον εἶναι τὴν τοῦ κενταύρου Χείρωνος θυγατέρα, ᾗ ὄνομα Ἵππη. Ἀπὸ δὲ τοῦ Αἰολίου θεοῦ   ὑβρισθῆναι, ἐν γαστρὶ ἔχουσαν καὶ εἰς τὰ ὄρη φυγοῦσαν, τοὺ πατρὸς ἐλθόντος, διὰ τῶν εὐχῶν αὐτῆς εἰς ἵππον διαλλαχθῆναι. 

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Τούτου μόνον τὰ ἔμπροσθεν φαίνεται ἕως ὀμφαλοῦ. Ἂρατος μὲν οὖν φησι τὸν ἐπὶ τοῦ Ἑλικῶνος εἶναι ποιήσαντα κρήνην τῇ ὁπλῇ, ἀφ' οὗ καλεῖσθαι Ἳππου κρήνην· ἄλλοι δὲ τὸν Πήγασον εἶναί φασι τὸν εἰς τὰ ἄστρα ἀναπτάντα ὕστερον τῆς Βελλεροφόντου πτώσεως· διὰ δὲ τὸ μὴ ἔχειν πτέρυγας ἀπίθανον δοκεῖ τισι ποιεῖν τὸν λόγον. Εὐριπίδης δέ φησιν ἐν Μελανίππῃ Ἳππην εἶναι τὴν τοῦ Χείρωνος θυγατέρα, ὑπ' Αἰόλου δὲ ἀπατηθεῖσαν φθαρῆναι καὶ διὰ τὸν ὄγκον τῆς γαστρὸς φυγεῖν εἰς τὰ ὄρη, κἀκεῖ ὠδινούσης αὐτῆς τὸν πατέρα ἐλθεῖν κατὰ ζήτησιν, τὴν δ' εὔξασθαι καταλαμβανομένην πρὸς τὸ μὴ γνωσθῆναι μεταμορφωθῆναι καὶ γενέσθαι ἵππον. διὰ γοῦν τὴν εὐσέβειαν αὐτῆς τε καὶ τοῦ πατρὸς ὑπ' Ἀρτέμιδος εἰς τὰ ἄστρα τεθῆναι, ὅθεν τῷ Κενταύρῳ οὐχ ὁρατή ἐστιν· Χείρων γὰρ λέγεται εἶναι ἐκεῖνος. τὰ δὲ ὀπίσθια μέρη αὐτῆς ἀφανῆ ἐστι πρὸς τὸ μὴ γινώσκεσθαι θήλειαν οὖσαν. Ἔχει δὲ ἀστέρας ἐπὶ τοῦ ῥύγχους β ἀμαυρούς, ἐπὶ τῆς κεφαλῆς α, ἐπὶ τῆς σιαγόνος α, ἐφ' ἑκατέρῳ ὠτίῳ ἀμαυρὸν α, ἐπὶ τῷ τραχήλῳ δ, ὧν τὸν πρὸς τῇ κεφαλῇ λαμπρότερον, ἐπὶ τοῦ ὤμου α, <ἐπὶ> στήθους α, ἐπὶ ῥάχεως α, ἐπ' ὀμφαλοῦ ἔσχατον α λαμπρόν, ἐπ' ἐμπροσθίων γονάτων β, ἐφ' ἑκατέρας ὁπλῆς α· <τοὺς πάντας ιη>.

Ἀνδρομέδας

Ἡ Ἀνδρομέδα,  ἐν τοῖς ἄστροις ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἀναθεῖσα, δοκεῖ ἐν δεσμοῖς εἶναι. 

Ὁ γὰρ πατὴρ προσήνεγκεν αὐτὴν τῷ κήτει ἵνα ἵλεων ποιήσαι τὸν Ποσειδῶνα. Ὁ δὲ Περσεὺς ἔσωσεν αὐτὴν ἀπο τοῦ θηρίου.  Διὰ τοῦτο ἡ Ἀνδρομέδα  ἐγήματο αὐτῷ.

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Αὕτη κεῖται ἐν τοῖς ἄστροις διὰ τὴν Ἀθηνᾶν, τῶν Περσέως ἄθλων ὑπόμνημα, διατεταμένη τὰς χεῖρας, ὡς καὶ προετέθη τῷ κήτει· ἀνθ' ὧν σωθεῖσα ὑπὸ τοῦ Περσέως οὐχ εἵλετο τῷ πατρὶ συμμένειν οὐδὲ τῇ μητρί, ἀλλ' αὐθαίρετος εἰς τὸ Ἂργος ἀπῆλθε μετ' ἐκείνου, εὐγενές τι φρονήσασα. λέγει δὲ καὶ Εὐριπίδης σαφῶς ἐν τῷ περὶ αὐτῆς γεγραμμένῳ δράματι. Ἔχει δὲ ἀστέρας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς λαμπρὸν α, ἐφ' ἑκατέρου ὤμου α, ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ ἀγκῶνος α, ἐπ' ἄκρας τῆς χειρὸς λαμπρὸν α, ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ ἀγκῶνος [α, ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ] λαμπρὸν α, <ἐπὶ βραχίονος α, ἐπὶ τῆς χειρὸς α>, ἐπὶ τῆς ζώνης γ, ὑπὲρ τὴν ζώνην δ, ἐφ' ἑκατέρου γόνατος λαμπρὸν α, ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ ποδὸς β, ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ α· <τοὺς πάντας κ>.

Κασσιεπείας

Ἐν τούτῳ τῷ πίνακι θεώμεθα τὴν Κασσιέπειαν ὑπὸ τῆς Κρίσεως στεφανουμένην.  Ἡ γὰρ Κασσιέπεια, τῶν Αἰθιόπων βασίλισσα τε καὶ τοῦ Κεφέως  γυνὴ καὶ τῆς Ἀνδρομέδης μήτηρ οὖσα, ἔφη αὐτήν τε καὶ τὴν Ἀνδρόμεδαν εἶναι καλλίω τῶν Νηρηΐδων, τῶν τοῦ Ποσειδῶνος θυγατρῶν. Τοῦτο μὲν ἀληθὲς ἦν. Ὁ δὲ Ποσειδὼν ὀργισθεὶς ἐπέμψε τὸ κῆτος διαφθεῖραι τὴν  τῶν Αἰθιόπων χώραν.

Ἡ δὲ Κασσιέπεια γράφεται ἐπὶ δίφρου καθημένη. 

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Ταύτην ἱστορεῖ Σοφοκλῆς ὁ τῆς τραγῳδίας ποιητὴς ἐν Ἀνδρομέδᾳ ἐρίσασαν περὶ κάλλους ταῖς Νηρηίσιν εἰσελθεῖν εἰς τὸ σύμπτωμα, καὶ Ποσειδῶνα διαφθεῖραι τὴν χώραν κῆτος ἐπιπέμψαντα· δι' ἣν πρόκειται τῷ κήτει ἡ θυγάτηρ. οἰκείως δὲ ἐσχημάτισται ἐγγὺς ἐπὶ δίφρου καθημένη. Ἔχει δ' ἀστέρας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς λαμπρὸν α, ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ ἀγκῶνος <α, ἐπὶ τῆς δεξιᾶς χειρὸς> λαμπρὸν α, ἐπὶ τῆς <ἀριστερᾶς> χειρὸς <λαμπρὸν α, ἐπ' ὀμφαλοῦ> α, [<ἐπὶ τοῦ> γόνατου α, <ἐπὶ> ποδὸς ἄκρου α, <ἐπὶ τοῦ> στήθους α ἀμαυρόν], ἐπ' ἀριστεροῦ μηροῦ λαμπροὺς β, ἐπὶ τοῦ πλινθίου α, <ἐπὶ τῆς> τοῦ δίφρου οὗ κάθηται ἑκατέρας γωνίας α· <τοὺς πάντας ιε>.

Κηφέως

Ὁ τοῦ Κεφέως ἀστερισμὸς κεῖται περὶ τὸν ἀρκτικὸν κύκλον. Ἡ γὰρ Ἀθηνᾶ ᾔτησε τὸν τῶν θεῶν πατέρα θεῖναι τὸν Κεφέα ἐν τῷ οὐρανῷ. 

 Ὁ μὲν Κεφεὺς ἦν βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων. Ἔδωκε δ' Ανδρομέδαν τὴν θυγατέρα   τῷ κήτει ὡς βρῶσιν.  Ὁ μέντοι Περσεὺς, ὑιὸς τοῦ Διὸς ὤν, ἔσωσεν αὐτήν.

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Οὗτος ἐν τάξει τέτακται τέταρτος· ὁ δ' ἀρκτικὸς κύκλος αὐτὸν ἀπολαμβάνει ἀπὸ ποδῶν ἕως στήθους· τὸ δὲ λοιπὸν εἰς τὸ ἀνὰ μέσον πίπτει αὐτοῦ τοῦ τε ἀρκτικοῦ καὶ θερινοῦ τροπικοῦ· ἦν δέ, ὡς Εὐριπίδης φησίν, Αἰθιόπων βασιλεύς, Ἀνδρομέδας δὲ πατήρ· τὴν δ' αὑτοῦ θυγατέρα δοκεῖ προθεῖναι τῷ κήτει βοράν, ἣν Περσεὺς ὁ Διὸς διέσωσε· δι' ἣν καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς ἄστροις ἐτέθη Ἀθηνᾶς γνώμῃ. Ἔχει δ' ἀστέρας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς λαμπροὺς β, ἐφ' ἑκατέρων ὤμων α, καὶ <ἐπὶ> χειρῶν ἑκατέρων α, <ἐπ'> ἀγκώνων ἑκατέρων α <ἀμαυρόν, ἐπὶ> ζώνης γ λοξοὺς <ἐπὶ> κοιλίας μέσης λαμπρούς, <ἐπὶ> δεξιᾶς λαγόνος α, <ἐπ' ἀριστεροῦ> γόνατος β, <ὑπὲρ πόδας δ, ἐπὶ> ποδὸς ἄκρου α· <τοὺς πάντας ιθ>.

Ταύρου

Οἱ μὲν λέγουσιν τοῦτον εἶναι τὸν ταῦρον, ὅς  τὴν καλὴν Εὐρώπην παρὰ τὸν Δία ἐβάστασε.

Οἱ δέ φασιν εἶναι τὴν τῆς  Ἰοῦς μίμησιν. Ἡ γὰρ Ιὼ ὑπὸ τοῦ Διὸς εἰς βοῦν διηλλάχθη.

Μεταξὺ μὲν τῶν τοῦ ταύρου ὀφθαλμῶν πάρεισιν αἱ Ὑάδες. Ἐπὶ δὲ τῆς ῥάχεως θεώμεθα τὰς Πλειάδας, τὰς ἑπτὰ ἀδελφάς.

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Οὗτος λέγεται ἐν τοῖς ἄστροις τεθῆναι διὰ τὸ Εὐρώπην ἀγαγεῖν ἐκ Φοινίκης εἰς Κρήτην διὰ τοῦ πελάγους, ὡς Εὐριπίδης φησὶν ἐν τῷ Φρίξῳ· χάριν δὲ τούτου ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις ἐστὶν ὑπὸ Διὸς τιμηθεὶς. ἕτεροι δέ φασι βοῦν εἶναι τῆς Ἰοῦς μίμημα· χάριν δὲ ἐκείνης ὑπὸ Διὸς ἐτιμήθη [τὸ ἄστρον]. Τοῦ δὲ Ταύρου τὸ μέτωπον σὺν τῷ προσώπῳ αἱ Ὑάδες καλούμεναι περιέχουσιν· πρὸς δὲ τῇ ἀποτομῇ τῆς ῥάχεως ἡ Πλειάς ἐστιν ἀστέρας ἔχουσα ἑπτά, διὸ καὶ ἑπτάστερος καλεῖται· οὐχ ὁρῶνται δὲ εἰ μὴ ἕξ, ὁ δὲ ἕβδομος ἀμαυρός ἐστι σφόδρα. ῎Εχει δ' ὁ Ταῦρος ἀστέρας ζ· ὃς δὴ ὑπεναντία ἕρπει καθ' ἑαυτὸν ἔχων τὴν κεφαλήν, ἐφ' ἑκατέρων δὲ τῶν κεράτων ἐπὶ τῆς ἐκφύσεως α, ὧν λαμπρότερος ὁ ἐπὶ τῆς ἀριστερᾶς, ἐφ' ἑκατέρων τῶν ὀφθαλμῶν α, ἐπὶ τοῦ μυκτῆρος α, ἐφ' ἑκατέρων τῶν ὤμων α· οὗτοι Ὑάδες λέγονται· ἐπὶ δὲ τοῦ ἀριστεροῦ γόνατος τοῦ ἐμπροσθίου α, ἐπὶ τῶν χηλῶν <ἑκατέρων> α, ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ γόνατος α, ἐπὶ τοῦ τραχήλου β, ἐπὶ τῆς ῥάχεως γ, τὸν ἔσχατον λαμπρόν, ὑπὸ τὴν κοιλίαν α, ἐπὶ τοῦ στήθους λαμπρὸν α· τοὺς πάντας ιη.

Ἡνιόχου

Αὕτη μὲν ἡ εἰκὼν δείκνυσι τὸν τοῦ Ἡνιόχου ἀστερισμόν, τὸν ἔχοντα τήν τε Αἶγα καὶ τοὺς Ἐρίφους. 

Ὅδε δ' ὁ μῦθος οὐ προσήκει τοῖς παιδίοις.  Φασὶν γὰρ ὅτι ὁ Ἥφαιστος  ἐπεθύμει μὲν  τῇ Ἀθηνᾷ συμμίγνυμαι, ἡ δὲ παρθένος  ἔφευγεν αὐτόν . Τέλος δ'εὑρὼν τὴν Ἀθηνᾶν  καὶ ὑπὸ αὐτῆς πληγείς, ὁ Ἥφαιστος ἀφῆκε τὸ σπέρμα ἐπὶ τὴν γῆν. Ἐκ δὲ τούτου ἐγεννήθη ὁ Ἐριχθόνιος.  Ἔπειτα, ἄνηρ γεγονὼς, πρῶτος ἤλασεν  ἅρμα διὰ ἵππων λευκῶν, ὅμοιον τῷ τοῦ Ἡλίου ὄν . Καὶ δὴ καὶ ἕστησε τὰ Παναθήναια  ἱερά. Διὸ ὁ Ζεὺς ἔθηκεν αὐτὸν ὡς ἡνίοχον ἐν τῷ οὐρανῷ.

Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ ἀστερισμῷ ὁρῶμεν τὴν Αἶγά τε καὶ τοὺ Ἐρίφους. Φασὶν δὲ ὅτι ἡ τοῦ Διὸς μήτηρ ἡ Ῥέα ἔδωκε τὸ τεκνίον τῇ Θέμιδι. Ἡ δὲ Θεμὶς ἔδωκεν αὐτὸ τῇ Ἀμαλθείᾳ, ἥ εἶχε Αἶγά τινα τοῦ Ἡλίου θυγατέρα οὖσαν.  Ἐτρέφθη οὖν ὁ Ζεὺς ὑπὸ τῆς Αἰγὸς τῷ  γάλακτι αὐτῆς.  

Ἐπειδὴ ὁ Ζεὺς τηλίκος ἐγένετο ὥστε μάχεσθαι τοῖς τιτᾶσι,  ἀποκτείνας τὴν Αἶγα ἔλαβεν ὡς ὅπλα τὴν δορὰν ἐξ αὐτῆς. Ἐποίησε γὰρ τὴν αἰγίδα τὴν τὸ τῆς Γοργόνος  πρόσωπον ἔχουσαν, ἣν ὕστερον τῇ Ἀθηνᾷ τῇ φιλουμένῃ θυγατρὶ  ἔδωκεν. Ὁ δὲ Ζεὺς κρύψας νέᾳ δορᾷ  πάλιν ἔπλασε τὴν Αἶγα, ἵνα θείη αὐτὴν ἐν τῷ οὐρανῷ.

Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων

Τοῦτον λέγουσιν ὅτι ὁ Ζεὺς ἰδὼν πρῶτον ἐν ἀνθρώποις ἅρμα ζεύξαντα [ἵππων], ὅς ἐστιν Ἐριχθόνιος ἐξ Ἡφαίστου καὶ Γῆς γενόμενος, καὶ θαυμάσας ὅτι τῇ τοῦ Ἡλίου ἀντίμιμον ἐποιήσατο διφρείαν ὑποζεύξας ἵππους λευκοὺς <ἀνήγαγεν εἰς τὰ ἄστρα>· πρῶτόν τε ᾿Αθηνᾷ πομπὴν ἤγαγεν ἐν ἀκροπόλει καὶ ἐποιήσατο πρὸς τούτοις ἐπιφανῆ τὴν θυσίαν αὐτῆς <τὸ ξόανον> σεμνύνων. λέγει δὲ καὶ Εὐριπίδης περὶ τῆς γενέσεως αὐτοῦ τὸν τρόπον τοῦτον· Ἣφαιστον ἐρασθέντα Ἀθηνᾶς βούλεσθαι αὐτῇ μιγῆναι, τῆς δὲ ἀποστρεφομένης καὶ τὴν παρθενίαν μᾶλλον αἱρουμένης ἔν τινι τόπῳ τῆς Ἀττικῆς κρύπτεσθαι, ὃν λέγουσι καὶ ἀπ' ἐκείνου προσαγορευθῆναι Ἡφαιστεῖον· ὃς δόξας αὐτὴν κρατήσειν καὶ ἐπιθέμενος πληγεὶς ὑπ' αὐτῆς τῷ δόρατι ἀφῆκε τὴν ἐπιθυμίαν, φερομένης εἰς τὴν γῆν τῆς σπορᾶς· ἐξ ἧς γεγενῆσθαι λέγουσι παῖδα, ὃς ἐκ τούτου Ἐριχθόνιος ἐκλήθη, καὶ αὐξηθεὶς τοῦθ' εὗρε καὶ ἐθαυμάσθη ἀγωνιστὴς γενόμενος· ἤγαγε δ' ἐπιμελῶς τὰ Παναθήναια καὶ ἅρμα ἡνιόχει ἔχων παραβάτην ἀσπίδιον ἔχοντα καὶ τριλοφίαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς· ἀπ' ἐκείνου δὲ κατὰ μίμησιν ὁ καλούμενος ἀποβάτης. Ἐσχημάτισται δ' ἐν τούτῳ ἡ Αἲξ καὶ οἱ Ἒριφοι. Μουσαῖος γάρ φησι Δία γεννώμενον ἐγχειρισθῆναι ὑπὸ Ῥέας Θέμιδι, Θέμιν δὲ Ἀμαλθείᾳ δοῦναι τὸ βρέφος, τὴν δὲ ἔχουσαν αἶγα ὑποθεῖναι, τὴν δ' ἐκθρέψαι Δία· τὴν δὲ Αἶγα εἶναι Ἡλίου θυγατέρα φοβερὰν οὕτως ὥστε τοὺς κατὰ Κρόνον Θεούς, βδελυττομένους τὴν μορφὴν τῆς παιδός, ἀξιῶσαι <τὴν> Γῆν κρύψαι αὐτὴν ἔν τινι τῶν κατὰ Κρήτην ἄντρων· καὶ ἀποκρυψαμένην ἐπιμέλειαν αὐτῆς τῇ Ἀμαλθείᾳ ἐγχειρίσαι, τὴν δὲ τῷ ἐκείνης γάλακτι τὸν Δία ἐκθρέψαι· ἐλθόντος δὲ τοῦ παιδὸς εἰς ἡλικίαν καὶ μέλλοντος Τιτᾶσι πολεμεῖν, οὐκ ἔχοντος δὲ ὅπλα, θεσπισθῆναι αὐτῷ τῆς αἰγὸς τῇ δορᾷ ὅπλῳ χρήσασθαι διά τε τὸ ἄτρωτον αὐτῆς καὶ φοβερὸν καὶ διὰ τὸ εἰς μέσην τὴν ῥάχιν Γοργόνος πρόσωπον ἔχειν· ποιήσαντος δὲ ταῦτα τοῦ Διὸς καὶ τῇ τέχνῃ φανέντος διπλασίονος, τὰ ὀστᾶ δὲ τῆς αἰγὸς καλύψαντος ἄλλῃ δορᾷ καὶ ἔμψυχον αὐτὴν καὶ ἀθάνατον κατασκευάσαντος, αὐτὴν μέν φασιν ἄστρον οὐράνιον [κατασκευάσαι] *** Τινὲς δέ φασι Μυρτίλον ὀνόματι τὸν <Οἰνομάου> ἡνίοχον εἶναι τὸν ἐξ Ἑρμοῦ γεγονότα. ῎Εχει δ' ἀστέρας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς α, καὶ ἐφ' ἑκατέρων τῶν ὤμων α, ὧν τὸν μὲν ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ λαμπρόν, ὃς καλεῖται Αἴξ, ἐφ' ἑκατέρου ἀγκῶνος α, <ἐπὶ δεξιᾶς χειρὸς α, ἐπ'> ἀριστερᾶς χειρὸς β, οἳ δὴ καλοῦνται Ἒριφοι· τοὺς πάντας η.