Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρνζ', ρνη', ρνθ'

Κίχλα 

Κίχλα τις φιλοῦσα τοὺς τῆς μυρσίνης καρποὺς ἀεὶ ἐγγὺς τοῦ δένδρου ἔμεινεν ὥστε ἰξευτήν τινα συλλαβεῖν αὐτήν. Ἡ δὲ μυρσίνη ἐστὶ τὸ τῆς Ἀφροδίτης φυτόν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρνζ' μύθου

Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών

Κλέπται τινὲς εἰς οἰκὶαν εἰσελθόντες ἐλάβοντο μόνον ἀλεκρτρύονα. Μελλόντων δὲ ἀποκτεῖναι αὐτόν, ὁ ἀλεκτρύων ἐδεῖτο αὐτῶν φείσασθαι ὅτι ἐγείρων τοὺς ἀνθρώπους χρήσιμος εἴη. Οἱ μέντοι κλέπται φοβοῦμενοι μὴ ὁ ἀλεκτρύων ἐμποδίζῃ τῷ κλέπτειν ἔθυσαν αὐτόν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρνη' μύθου

Κοιλία καὶ πόδες

Πότερον οἱ πόδες ἢ ἡ γαστὴρ ἀμείνους εἰσίν; Οἱ μὲν γὰρ πόδες βαστάζουσι τὸ σῶμα, ἡ δὲ κοιλία τρέφει αὐτό.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρνθ' μύθου

Κίχλα
Ἔν τινι μυρσινῶνι κίχλα ἐνέμετο· διὰ δὲ τὴν γλυκύτητα τοῦ καρποῦ οὐκ ἀφίστατο. Ἰξευτὴς δὲ παρατηρησάμενος ἐμφιλοχωροῦσαν ἰξεύσας συνέλαβε. Καὶ δὴ μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι ἔφη· « Δειλαία εἰμί, ἥτις διὰ τροφῆς γλυκύτητα σωτηρίας στερίσκομαι. »
Ὁ λόγος πρὸς ἄνδρα ἄσωτον δι᾿ ἡδυπάθειαν ἀπολωλότα εὔκαιρός ἐστιν.
Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών
Κλέπται εἴς τινα οἰκίαν εἰσελθόντες οὐδὲν μὲν ἄλλο εὗρον, μόνον δὲ ἀλεκτρυόνα, καὶ τοῦτον λαβόντες απηλλάγησαν. Ὁ δὲ μέλλων ὑπ᾿ αὐτῶν θύεσθαι ἐδέετο ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμον ἑαυτὸν τοῖς ἀνθρώποις εἶναι νύκτωρ αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ἔργα ἐγείροντα. Οἱ δὲ ὑποτυχόντες ἔφασαν· « Ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦτό σε μᾶλλον θύομεν· ἐκείνους γὰρ ἐγείρων ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς κλέπτειν. »
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ταῦτα μάλιστα τοῖς πονηροῖς ἠναντίωται ἅτινα τῶν χρηστῶν ἐστιν εὐεργετήματα.
Κοιλία καὶ πόδες
Κοιλία καὶ πόδες περὶ δυνάμεως ἤριζον. Παρ᾿ ἕκαστα δὲ τῶν ποδῶν λεγόντων ὅτι τοσοῦτον προέχουσι τῇ ἰσχύι ὡς καὶ αὐτὴν τὴν γαστέρα βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο· « Ἀλλ᾿, ὦ οὗτοι, ἐὰν μὴ ἐγὼ τροφὴν ὑμῖν παράσχωμαι, οὐδὲ ὑμεῖς βαστάζειν δυνήσεσθε. »
Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τὸ μηδὲν ἐπὶ τὸ πολὺ πλῆθος, ἐὰν μὴ οἱ στρατηγοὶ ἄριστα φρονῶσιν.