Τέλος καλόν, τὰ ὕστερα καλά

Ἡ τῆς Κωνσταντινουπόλεως Τύχη στεφανοῖ τὸν Κωνσταντῖνον.

Τέλος χαίρωμεν. Πάντα γὰρ εὖ ἐγένετο. Ὑμεῖς δὲ ἀκούσατε τὸ πεντηκοστὸν καὶ τετάρτον δίδαγμα.

Ἀνάγνωσις τοῦ νδ' διδάγματος

ἴσως ἂν εὖ γένοιτο.
σὺν θεῷ δ’ εἰρήσεται.
ἢν θεοὶ θέλωσιν.
καὶ τίς ἐγγυητής ἐστι τούτου;
ἢν κατορθώσομεν, ἐπαινέσομαι τὸν θεὸν πάνυ σφόδρα.
ὥσπερ εἶκός ἐστιν.
τυχαγαθῇ!
ἢν δὲ σφαλῶμεν;
ἀλαλαί!
ὡς εὐτυχὴς εἶ!
εὐτυχέστατα πέπραγεν.
τίνι τρόπῳ;
παῖδα κόρην γεγάμηκεν.
πλούσιος γεγένηται.
ἔχει τῆς ἥβης ἀπολαῦσαι.
εἶτα τί τοῦτο;
ποθεινός ἐστι τοῖς φίλοις.
ἐστὶ τῶν φίλων.