Ὡς χαλεπόν!

Ἡ Ξανθίππη ἡ τοῦ Σωκράτους γυνή, ἦν τῶν οὐσῶν καὶ τῶν γεγενημένων καὶ τῶν ἐσομένων χαλεπωτάτη.

Ἐν τῷ πεντηκοστῷ καὶ δευτέρῳ διδάγματι τὼ φίλω διαλέγεσθον περὶ χαλεπῆς γυναικός τινος. Ἀπολαύσατε ἄρα.

Ἀνάγνωσις τοῦ νβ' διδάγματος

τί κύπτεις;
αἰσχύνομαι.
αἴσχιστά τοί σ’ εἰργάσατο ἡ γυνή.
ὀργὴν ἡμῖν ἔχει πολλήν.
τοῦτ’ ἔστ’ ἄλγιστον ἡμῖν.
πόλλ’ ἄχθομαι, ὅτι ἔδρασα τοῦτο!
τουτὶ μὰ ∆ι’ οὐδέποτ’ ἤλπισα.
μὴ πρῖε τοὺς ὀδόντας!
ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα.
μὴ μνησικακήσῃς.
ἡσυχίαν ἄγειν βέλτιστόν ἐστιν.
ἡμάρτομεν ταῦτα.
μὴ ἀγανάκτει, ὦ ’γαθέ.
ἀλλ’ οὐκ ἔσθ’ ὅπως σιγήσομαι.
αἴτιος μέντοι σὺ τούτων εἶ μόνος.
οὐκ ὀρθῶς τοῦτ’ ἔδρασας!
τί δὲ σοὶ τοῦτο;
τί δὴ μαθὼν τοῦτ’ ἐποίησας;
τῆς μανίας!
ὡς οὐκ ὀρθῶς τοῦτ’ ἔδρασας!
τοῦτ’ οὐκ ὀρθῶς ἐποίησας.
ταῦτ’ ἐπικαλεῖς;
ἀλλ’ οὐκ ἦν παρὰ ταῦτ’ ἄλλα.
μὴ νουθέτει με, ἀλλὰ --
ἀπολεῖς με!
ἕν δέ σοι λέγω·
περὶ τῆς κόρης ἀνιῶμαι.