Μῦθοι Αἰσώπειοι· τιζ', τιη', τιθ'

Ποιμὴν <λύκον εἰς μάνδραν εἰσάγων> καὶ κύων

Ποιμήν τις εἰσῆγε λύκον μετὰ τῶν προβάτων εἰς περικεκλημένον τόπον. Ὁ δὲ κυὼν ἰδὼν ἐνουθέτησε αὐτόν.

Ἀνάγνωσις τοῦ τιζ' μύθου

Ποιμὴν παίζων

Ποιμήν τις εἰώθει παίζων καλεῖν τοὺς οἰκοῦντας τὴν κώμην εἰς βοηθείαν ὡς ἐπὶ προσίοντας λύκους. Ἤδη δὴ τῶν λύκων ἀληθῶς προσελθόντων οἱ μὲν κωμῆται οὐκ ἐπίστευσαν, τὰ δὲ πρόβατα ἀπώλετο.

Ἀνάγνωσις τοῦ τιη' μύθου

Πόλεμος καὶ Ὕβρις

Ἐν τοῖς γάμοις τῶν θεῶν, Πόλεμος ἔσχατος γενόμενος ἐδέξατο Ὕβριν. Πῶς γὰρ οὔ; Ἀκουόντων οὖν καὶ οἱ νῦν ἄνρθωποι. Πόλεμος γὰρ καὶ Ὕβρις ἀεὶ συγγίγνονται.

Ἀνάγνωσις τοῦ τιθ' μύθου

Ποιμὴν <λύκον εἰς μάνδραν εἰσάγων> καὶ κύων
Μάνδρας ἔσω πρόϐατα ποιμὴν εἰσάγων
μετ’ αὐτῶν καὶ λύκον ἤμελλε συγκλεῖσαι,
εἰ μὴ <ὁ> κύων ἰδὼν πρὸς αὐτὸν εἶπεν·
« Πῶς τὰ πρόϐατα τῆς ποίμνης θέλων σῶσαι
τόνδε τὸν λύκον συνεισάγεις τῇ ποίμνῃ ; »

Ὅτι μεγίστην βλάϐην καὶ θανάτου παραιτίαν οἶδε ποιεῖν τῶν κακῶν ἡ συνοίκησις.
Ποιμὴν παίζων
Ποιμὴν ἐξελαύνων αὐτοῦ τὴν ποίμνην ἀπό τινος κώμης πορρωτέρω, διετέλει τοιαύτῃ παιδιᾷ χρώμενος· ἐπιϐοώμενος γὰρ τοὺς κωμήτας ἐπὶ βοήθειαν, ἔλεγεν ὡς λύκοι τοῖς προϐάτοις ἐπῆλθον. Δὶς δὲ καὶ τρὶς τῶν ἐκ τῆς κώμης ἐκπλαγέντων καὶ ἐκπηδησάντων, εἶτα μετὰ γέλωτος ἀπαλλαγέντων, συνέϐη τὸ τελευταῖον τῇ ἀληθείᾳ λύκους ἐπελθεῖν. Ἀποτεμνομένων δὲ αὐτῶν τὴν ποίμνην καὶ τοῦ ποιμένος ἐπὶ βοηθείᾳ τοὺς κωμήτας ἐπικαλουμένου, ἐκεινοῖ ὑπολαϐόντες αὐτὸν παίζειν κατὰ τὸ ἔθος, ἧττον ἐφρόντιζον· καὶ οὕτως αὐτῷ συνέϐη τῶν προϐάτων στερηθῆναι.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τοῦτο κερδαίνουσιν οἱ ψευδολόγοι τὸ μηδὲ ὅταν ἀληθεύωσι, πιστεύεσθαι.
Πόλεμος καὶ Ὕϐρις
Θεοὶ πάντες ἔγημαν ἣν ἕκαστος εἴληφεν ἐν κλήρῳ. Πόλεμος παρῆν ἐσχάτῳ κλήρῳ· Ὕϐριν δὲ μόνην κατέλαϐεν· ταύτης περισσῶς ἐρασθεὶς ἔγημεν. Ἐπακολουθεῖ δὲ αὐτῇ πανταχοῦ βαδιζούσῃ.
Ὅτι ἔνθα <ἂν> προέλθῃ ὕϐρις ἢ ἐν πόλει ἢ ἐν ἔθνεσι, πόλεμος καὶ μάχαι εὐθὺς μετ’ αὐτὴν ἀκολουθεῖ.