Ἀλώπηξ πρὸς μορμολύκειον
Εἰ καὶ τὸ κωμῳδικόν μορμολυκεῖον καλόν ἐστιν, οὐκ ἔχει νοῦν. Τοῦτο γὰρ λέγει ἡ ἀλώπηξ εὑροῦσα αὐτό.
Ἀνάγνωσις τοῦ μγ' μύθου
Ἄνδρες <δύο περὶ θεῶν ἐρίζοντες>
Ἀνδροῖν μαχομένοιν πότερον Θησεὺς ἢ Ἡρακλῆς μείζων ἐστί, ἑκάτερος τῶν θεῶν τῇ τοῦ ἑτέρου τῶν ἀνδρῶν πόλει ἐτιμωρήσατο.
Ἀνάγνωσις τοῦ μδ' μύθου
Ἀνδροφόνος
Οὐκ ἔστιν εἰρήνη τῷ φονεῖ. Λύκος μὲν γὰρ διώκει αὐτόν. Ὄφις δὲ φοβεῖ. Τέλος δὲ κροκόδειλος κατεσθίει.
Ἀνάγνωσις τοῦ με' μύθου
Ἀλώπηξ πρὸς μορμολύκειον
Ἀλώπηξ εἰς οἰκίαν ἐλθοῦσα ὑποκριτοῦ καὶ ἕκαστα τῶν αὐτοῦ σκευῶν διερευνωμένη, εὗρε καὶ κεφαλὴν μορμολυκείου εὐφυῶς κατεσκευασμένην, ἣν καὶ ἀναλαβοῦσα ταῖς χερσὶν ἔφη· « Ὢ οἵα κεφαλή, καὶ ἐγκέφαλον οὐκ ἔχει. »
Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας μεγαλοπρεπεῖς μὲν τῷ σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ ἀλογίστους.
Ἄνδρες <δύο περὶ θεῶν ἐρίζοντες>
Ἄνδρες δύο ἐμάχοντο τίνες τῶν θεῶν μείζους, Θησεὺς ἢ Ἡρακλῆς. Οἱ δὲ θεοὶ ὀργισθέντες αὐτοῖς ἑκάτερος τὴν ἑτέρου χώραν ἠμύνατο.
Ὅτι τῶν ὑπεξουσίων ἡ ἔρις τοὺς δεσπότας πείθει ὀργίλους εἶναι κατὰ τῶν ὑπηκόων.
Ἀνδροφόνος
Ἄνθρωπόν τις ἀποκτείνας ὑπὸ τῶν ἐκείνου συγγενῶν ἐδιώκετο· γενόμενος δὲ κατὰ τὸν Νεῖλον ποταμόν, λύκου αὐτῷ ἀπαντήσαντος, φοβηθεὶς ἀνέβη ἐπὶ δένδρου τῷ ποταμῷ παρακειμένου καὶ ἐκεῖ ἐκρύπτετο. Θεασάμενος δὲ ἐνταῦθα δράκοντα κατ᾿ αὐτοῦ διαιρόμενον, ἑαυτὸν εἰς τὸν ποταμὸν καθῆκεν· ἐν δὲ τῷ ποταμῷ κροκόδειλος αὐτὸν κατεθοινήσατο.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τοῖς ἐναγέσι τῶν ἀνθρώπων οὔτε γῆς, οὔτε ἀέρος, οὔτε ὕδατος στοιχεῖον ἀσφαλές ἐστι.
No comments:
Post a Comment
Γράψατε μόνον ἑλληνιστί, παρακαλῶ.