Μῦθός τις

Κόρη τις λέγει ἑτέρᾳ κόρῃ μῦθόν τινα.

Τοῦτό ἐστι τὸ τετταρακοστὸν καὶ δεύτερον δίδαγμα ἔχον διάλογον μεταξὺ δυοῖν περὶ γυναικός τινος συλλαλούντοιν.

Ἀνάγνωσις τοῦ μβ' διδάγματος

ἄκουσον, ὦ γύναι, λόγον σοι βούλομαι λέξαι χαρίεντα.
ἴθι δή, λέξον.
τί λέγεις;
οὐ πείθομαι!
ἐθαύμασας;
μύθους μοι λέγεις!
τἀληθὲς γὰρ οὐκ ἐθέλεις φράσαι.
εἴπερ ὄντως σὺ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγεις, οὐδὲν ἔχω εἰπεῖν.
κατὰ τὸν λόγον, ὃν σὺ λέγεις, ἀξία ἐστὶ θαυμάσαι.
λέγ’ αὐτῇ τὸ πρᾶγμα.
φράζειν.
τί πρὸς ταῦτα εἶπεν;
προφασίζεται.
μῦθον ὑμῖν βούλομαι λέξαι οὕτως.